***
Գինուս կուժը դու կոտրեցիր, Աստված իմ,
Բախտիս դուռը դու փակեցիր, Աստված իմ,
Իմ ալ գինին դու թափեցիր Աստված իմ,
Ես եմ խմում` դու հարբեցիր, Աստված իմ:
***
Ես չգիտեմ` նա, ով տվեց ինձ շունչ – հոգի.
Ինձ Դրախտի համա՞ր երկնեց, թե՞ Դժոխքի.
Գավը, սիրունն ու քնարն ինձ կանխիկ տվեք.–
Ձեր ապառիկ Դրախտը ձեզ լինի, հոգի:
***
Ով, օրենսգետ, մենք քեզանից ջանասեր ենք այս աշխարհում,
Թեև` հարբած, սակայն սթափ խելքի տեր ենք այս աշխարհում,
Մենք` խաղողի արյունը ալ- մարդկանց արյունն ես դու խմում,-
Խղճով ասա, մե՞նք, թե՞ դու ես արյունախումն այս աշխարհում:
***
Քանի որ իմ աշխարհ գալը իմ կամքով չէր այս աշխարհում.
Եվ անմուրազ հեռանալը – իմ կամքով չէ այս աշխարհում,
Վեր կաց, գոտիդ ամրացրու և գինի բեր ինձ, մատռվակ,
Որ աշխարհի ցավը խեղդեմ այս գինով լի կուժ – կուլայում…
***
Նորուզի սյուքը` ալ վարդին լավ է,
Սիրահար զույգը` թարմ մարգին լավ է.
Հերիք դարդ անես անցածի մասին –
Այսօրվա օրն է ամենից լավը:
***
Թե ձեռքըս հասներ անիվին բախտի,
Ցած կնետեի նրան իմ թախտից,
Եվ կստեղծեի ուրիշ մի անիվ,
Որ մարդ տեր դառնար իր ուզած բախտին:
***
Դրախտն – ասին, – «հուրիներով է անուշ».
Ես ասի. «լոկ խաղողի հյութն է անուշ».
Առ Կանխիկն ու Ապառիկից ձեռ քաշիր. –
Հեռվից է լոկ դհոլի ձայնը անուշ…
***
Մենք կանք – չկանք` աշխարհը կա ու կմնա,
Եվ մեզանից հետք ու անուն էլ չի մնա,
Երբ չկայինք` աշխարհը բան չէր կորցրել,
Երբ չլինենք` նա էլի նույնը կմնա:
***
Մեզանից ո՞վ մեղք չի գործել այս աշխարհում, ասա,
Թե չի գործել, ո՞նց է ապրել այս աշխարհում, ասա,
Եթե դու իմ վատին վատով պատասխանես, Աստված,
Ինչումն է մեր միջև եղած տարբերությունն, ասա:
***
Ամեն վատ – լավ, որ մարդու էությունից է գալիս,
Ամեն խինդ – ցավ, որ մարդու բնությունից է գալիս,
Բախտի վրա մի բարդիր – քանզի անիվը բախտի,
Քեզնից հազար անգամ խեղճ ու անճար է ավելի:
***
Եթե քո կյանքի գեթ մի պահն անցնի,
Չթողնես – առանց խնդության անցնի…
Կյանքի իմաստը` հենց ինքն է, որ կա, –
Ինչպես որ ապրես` այնպես էլ կանցնի:
Գրանցվիր մեր 
