Սոցիալական ցանցերը՝ դրանք և՛ լավ են, և՛ վատ միաժամանակ: Այո, դրանց օգնությամբ աշխարհը նաև ճանապարհը դեպի որոշ մարդիկ՝ ավելի մոտ է դարձել: Բայց դրանք մեզ վրա ազդում են նաև բոլորովին ոչ լավ առումներով: Սոցիալական ցանցերից հրաժարումը՝ շատ մարդկանց համար, այդ թվում և՛ իմ, և՛ ձեզ համար, շատ ցավալի թեմա է: Առավել ևս մի ամբողջ 7 օր: Սակայն դա ունի բացարձակ անսպասելի հետևանքներ:

Եվրոպացիների մեջ փորձարկում են անցկացրել: 2000 մարդ ինքնակամ համաձայնվել է մեկ շաբաթով մի կողմ նետել բոլոր գաջեթները և խորասուզվել իրական կյանքի մեջ: Ասել, որ դա խիզախ քայլ էր՝ կնշանակի չասել ոչինչ: Փորձարկման ավարտից հետո, նրանք բոլորը պետք է լրացնեին հատուկ հարցաթերթիկներ, որոնցում հարցեր էին կապված կյանքից բավարարվածության, էմոցիաների դրական քանակի հետ:

Եվ ահա արդյունքը՝ 7 օրվա մեջ բոլորի մոտ աճել է կյանքի հանդեպ դրական վերաբերմունքը: Էմոցիոնալ առումով նրանք իրենց ավելի լավ էին սկսել զգալ և գոհ էին կյանքից:

Ինչ-որ մեկին դա կարող է հրաշք թվալ: Բայց չկա որևէ հրաշք: Ուղղակի մենք արդեն չենք հիշում, թե ինչ է նշանակում լինել կապի մեջ, այլ ոչ թե վկոնտակտե: Գնալով ավելի շատ բժիշկներ և հոգեբաններ համակարծիք են դառնում այն հարցում, որ մեզ անհրաժեշտ է կենդանի շփում: Աչքն աչքի, դեմք դեմքի՝ առանց գաջեթ և լայքի: Միայն իրական մարդիկ կարող են բուժել դեպրեսիայի համաճարակը, որը տիրել է աշխարհին: