Պատահական չէ, որ անեկդոտների ամենահաճախ հանդիպող հերոսներից են սկեսուրներն ու հարսերը, որոնք միմյանց միջև անդադար պատերազմներ են մղում:

Ինչո՞վ է պայմանավորված այս թշնամանքը:

Ամենից հաճախ դրանք կանանցից մեկի չարդարացված հույսերն են: Դիտարկենք ամենատարածվածները:

Գտնել դուստր կամ երկրորդ մայր

Նույնիսկ եթե հարսը հարսանիքից հետո սկսեց սկեսուրին մայրիկ կոչել, դա ամենևին չի նշանակում, որ նա կհրաժարվի իր ծնողներից և թույլ կտա օտար կնոջը վերադաստիարակել իրեն: Սխալ է հավատալ, որ աղջիկը կնախընտրի սկեսուրի խորհուրդը, քան սեփական մոր:

Եթե ​​կանայք չունենան բավարար իմաստություն առաջին օրվանից՝ իրենց դիրքերը պարզելու և ճիշտ սահմաններ սահմանելու համար, պատերազմից չի կարելի խուսափել: Ջերմ հարաբերությունները հնարավոր են միայն փոխադարձ հարգանքի և հոգևոր մտերմության դեպքում:

Համակեցություն

Ժամանակին համարվում էր նորմ, որ հարսը հարսանիքից հետո բնակվում էր ամուսնու տանը և հոգում ոչ միայն նրա, այլև նրա ծնողների մասին: Ժամանակները իհարկե փոխվել են, սակայն որոշ կանանց մտքում այս գաղափարն ապրում է և ակտիվորեն առաջ է քաշվում՝ փչացնելով երիտասարդ ընտանիքի կյանքը:

Հարսը պարտավոր է ենթարկվել

Այս առասպելը բխում է նախորդ կետից: Սկեսուրը կարծում է, որ իր տարածքում ապրելը ինքնաբերաբար իրավունք է տալիս պարտադրել համակեցության կանոններն ու պայմանները:

Անտեսելով այն փաստը, որ հարսը չափահաս է, հասուն մարդ` իր հայացքներով, սկզբունքներով և սովորություններով, կարելի է փչացնել հարաբերությունները ոչ միայն աղջկա, այլև որդու հետ: Տեսնելով անարդար վերաբերմունք կնոջ հանդեպ, նա երես կթեքի մորից:

Երիտասարդները չեն կարող ինքնուրույն գլուխ հանել, նրանց օգնություն է պետք

Հարսին կերակուր պատրաստելու, լվանալու, մաքրելու հարցում օգնելու ցանկությունը, որն առաջացել է անկեղծ հոգատարությամբ և երիտասարդների կյանքը հեշտացնելու փորձով, միշտ չէ, որ ճիշտ է ընկալվում: Աղջիկը կարող է սա ընդունել որպես նախատինք, որ լավ չի կատարում կնոջ և տնային տնտեսուհու պարտականությունները: Եթե ​​օգնության խնդրանքներ չկան, ավելի լավ է չխառնվեք:

Իմ որդու տունը և իմ տունը

Առանց նախազգուշացման գալը, սեփական բանալիներ ունենալը ցանկացած սկեսուրի երազանքն է: Չէ՞ որ, նա միշտ մուտք ուներ իր տղայի սենյակ, երբ նրանք միասին էին ապրում: Բայց որդին մեծացել է և այժմ ապրում է առանձին: Սա նրա ընտանիքի տունն է և կանոնները սահմանում է ոչ թե մայրը, այլ կինը: Սա պետք է ընդունել, հակառակ դեպքում դուք կարող եք ընդհանրապես պերսոնա նոն գրատա լինել նրա ընտանիքում:

«Բացել որդու աչքերը», թե ինչպիսին է նրա կինը

Որդու կինը նրա գիտակցված ընտրությունն է, որը պետք է հարգել: Եթե ​​նա ինքը չի գալիս ընտանեկան կյանքի խնդիրների մասին բողոքներով, ապա ամեն ինչ նրա սրտով է, և նա երջանիկ է: Միջամտության փորձերը երաշխավորված են փչացնել որդու հետ հարաբերությունները և հակառակ արդյունքի կբերեն:

Թոռնիկների համար ավելի լավ է ապրել տատիկի հետ

Բայց, ո՞վ, եթե ոչ տատիկը, գիտի, թե ինչպես ճիշտ պատրաստել շիլա և ինչպես երեխան պետք է ապրի ամեն օրը: Չէ՞ որ նա դաստիարակել և մեծացրել է այդպիսի հիանալի որդի: Ծանո՞թ է: Սա հարսի հետ թշնամանքի հիմնական պատճառներից մեկն է:

Որդու ընտանիքում թոռների միջոցով կյանքը վերահսկելու փորձը հաճախ, առանց դա իմանալու, քայքայում է այն: Ի վերջո, ոչ մի մայր թույլ չի տա միջամտել իր երեխաների դաստիարակությանը:

Սա սկեսուրի թույլ տված սովորական սխալների մի մասն է, որոնք, թերևս, ոչ այնքան գիտակցաբար, կարող են փչացնել հարաբերությունները հարսի և սեփական որդու հետ: