Ոսկե խոսքեր: Պահպանեք և անընդհատ վերընթերցեք այն պահերին, երբ թվում է, որ ամեն ինչ շատ վատ է և հաջողությունը ձեզնից երես է թեքել:

«Ես պետք է դառնայի և մնայի ոչինչ, ոչ մեկ: Կյանքը ինձ ծանր վիրավորեց՝ ծնվելուց իմ դեմքի ուղիղ կեսը կաթվածահար էր: Ուսուցիչները ինձ համարում էի մտավոր հետամնաց, իսկ մայրս խաչ էր քաշել իմ վրա դեռ մանկուց:

Յոթ տարվա ընթացքում, յոթ երկար տարիների ընթացքում, բոլոր պրոդյուսերներն ու գործակալները խմբովի պնդում էին, որ ես պետք է հրաժարվեմ նախ դերասանությունից, իսկ հետո սցենարներ գրելուց: Քասթինգներին ինձ ետ էին ուղարկում, չթողնելով նույնիսկ, որպեսզի հանեմ բաճկոնս, իսկ պրոդյուսերները ոչ մի տող չընթերցած՝ մերժում էին իմ սցենարները: Ես աշխատանքի ընթացքում դառը արցունքներ էի կուլ տալիս: Կենդանաբանական այգում մաքրում էի առյուծների վանդակը, միս էի կոտրում:

7 երկար ու ծանր տարիներ, 7 տարվա արցունքներ, քրտինք և հավատք ինքս իմ հանդեպ:

Դուք նույնպես ոչնչի չեք հասնի, եթե չապրեք հուսալքության պահեր: Իսկ հետո՞, իսկ հետո ես ուղիղ մեկ տարի ապրում էի 1600 դոլարով: Եվ գրեցի Ռոկկին: Հավատացեք ինքներդ ձեզ և սիրեք ձեր մորը»:

©Սիլվեստեր Ստալոնե

^{Աղբյուրը՝ liwli.ru}