Էլ չգիտեմ թե ինչ գրեմ, թե ինչ ասեմ, թե ինչ խոսեմ,
Ա՜խ չգիտեմ թե ինչ անեմ, որ կարոտս քիչ մեղմացնեմ,
Էլ չգիտեմ թե ոնց անեմ, որ այս ցավս ինձնից վանեմ,
Սիրտս ինչպե՞ս միջիցս հանեմ, էս կրակը ո՞նց հանգցնեմ:
Այրվում է սիրտս Քեզնով. դու մի կրակ, հուր աղջնակ,
Մոռանալ եմ հավերժ ուզում, բայց չի ստացվում ի՛մ հրեշտակ:
Էլ չգիտեմ թե ինչ անեմ, տառապանքս ինչպե՞ս վանեմ:
Երևի թե սրտիս ցավով ամբողջ կյանքս էլ այսպես կապրեմ:
Ցավս խորն է աչքերիդ պես…
©Արամ Հակոբյան (Արխանգելո)
Գրանցվիր մեր 
