Գեղեցկության չափանիշ գոյություն չունի…

Մոնա Լիզան հոնք չունի, իսկ Կուստոդիևի մոդելները՝ գոտկատեղ։ Բոտիչելիի Վեներան չափազանց թեք ուսեր ունի, իսկ Ռուբենսի գեղեցկուհիները՝ հսկայական հետույքներ։ Ֆրիդա Կալոն, ընդհանրապես միահոնք էր և բեղեր ուներ։ Իսկ սրանք համաշխարհային արվեստի աստղերն են։ ⠀

Շարունակե՞նք։

Փոլ Գոգենը խելագարվում էր Թաիթիի գիրուկ կանանց համար, Միքելանջելոյի իդեալը կին բոդիբիլդերն էր, իսկ Դեգան չէր կարող պատկերացնել ավելի գեղեցիկ մեկին, քան բալերինան։

Արվեստագետների անձնական նախասիրությունների մասին կարելի է երկար խոսել, սակայն երկու եզրակացություն կա.

1 – գեղեցկության չափանիշ գոյություն չունի:

2 – նույնիսկ արվեստի գործերը անկատար են: ⠀

Վերադառնանք Մոնա Լիզայի դիմանկարին։ Երկարավուն ուղղանկյուն դեմքի վրա քիթը չափազանց երկար է թվում, իսկ բերանը` փոքր: Աչքերը մի փոքր ուռած տեսք ունեն, իսկ թարթիչներն ընդհանրապես չեն երևում, բացակայում են նաև հոնքերը։

Սպասեք մի րոպե, այս կնոջ գեղեցկությամբ հիացած են միլիոնավոր մարդիկ ամբողջ աշխարհում. ինչպե՞ս է նրա մոտ դա ստացվել: ⠀

Ջոկոնդան զարմանալի էներգիա ունի։ Թեթև ժպիտը խաղում է նրա շուրթերի վրա՝ թվում է, որ նա խորամանկորեն ժպտում է ձեզ, միևնույն ժամանակ մնալով ամբողջովին անվրդով: Նրա ինքնավստահությունը գրավում է, իսկ աչքերում չարաճճի կայծերը՝ խթանում են երևակայությունը:

Հիմա պատկերացրեք, թե ինչ տեսք կունենար Մոնա Լիզան, եթե անընդհատ մտածեր իր «սխալ» քթի մասին։ ⠀

Դուք դեռ տառապո՞ւմ եք ձեր «թերությունների» պատճառով։ Իսկ ի՞նչ, եթե վերցնել ու բոլոր մինուսները պլյուսների վերածել։

Պարզապես այն պատճառով, որ դուք այդպես եք որոշել: Սկսել ինքդ քեզ վրա սիրով նայել, իսկ այս աշխարհին՝ վստահությամբ և թեթև ծաղրանքով:

Ի վերջո, յուրաքանչյուր կին Աստծո կողմից ստեղծված գլուխգործոց է, հարյուրավոր անգամ ավելի հանճարեղ, քան Լեոնարդոյի գործը:

Անհայտ հեղինակ