Որքան շատ են հիասթափությունները այս կյանքում: Նրանք կարծես հետապնդում են ինձ: Դաժան է, երբ հիասթափվում ես ընկերոջիցդ կամ մոտ անձնավորությունից: Դաժան է նաև, երբ ինչ որ մի գործ ես ձեռնարկում, երկու կես ես լինում, ամեն ինչ անում ես որ բարձր որակով գործդ լինի ու կարծես թե դա ստացվում, սակայն սպասվածդ արդյունքը այդպես էլ չկա:
Գնալով համոզվում եմ, որ Հայաստանում պետք չէ որակյալ ինչ որ բան անել: Որքան պրիմիտիվ, ավելի լավ է տխմար, թույլ ու անորակ լինի «գործդ», այնքան այն ավելի կգնահատվի ու ավելի հասու կլինի լայն մասսաներին…
Ու կարծես ես նորից հիասթափություն եմ ապրում:
Սակայն Փառք Տիրոջը, որ ինձ այնքան ուժ է տվել, որ կարողանում եմ դիմակայել հիասթափություններին:
Հիասթափությունները իմ կյանքում շատ են, սակայն միշտ հաղթահարել եմ: Հույս ունենամ, որ այս անգամ նույնպես կհաղթահարեմ:
Գրանցվիր մեր 
