Ձեզ ենք ներկայացնում ժամանակակից տաղանդաշատ հայ բանաստեղծներից մեկի՝ Արա Ալոյանի զգացմունքներով լեցուն նուրբ բանաստեղծություններից մեկը:
***
Ես քո վերադարձրած բառերով,
Գրպանեգրպան,
սրտեսիրտ,
շրթեշուրթ,
շվարած կանգնել եմ
Սիրո տուրևառության այս Քաղաքի
դարպասների առջև,
Եվ վախենում են նույնիսկ՝
քո բառերով
հառաչել,
քանզի Աստված
կարող է ճիշտ չհասկանալ իմ արտասանածն
ու դրա դիմաց…ետ տվածը քո…
…Եվ, ուրեմն, բառերդ վերջին,
որ ապրում են արդեն իմ տարածքում,
Ես այրելու եմ հոգուս կրակներում անթեղ՝
Դառնահամը քիմքումս, և արյունն՝ աչքերիս,
Եվ պատկերդ, պատկերդ…չջնվելիք այնտեղ,
Եվ ժպիտս՝ իբրև ծամածռում՝
ներսի ցավի անբառակերպ,
Եվ ժպիտս՝ իբրև վերջին կապող, բարակ մի թել՝
այս բարբարոս դրսին:
..Բայց ես էլի բառերով եմ սիրում,
Եվ ասում եմ՝ Ապրե՜ս, որ…Սեր ես վարակել,
Ինձ դարձրել ես հիվանդ, մեռնող, բայց ո՛չ՝ անսիրտ…
Գրանցվիր մեր 
