Երբեմն հարաբերությունները բարդ են, և տեղի ունեցողը չի տրվում բացատրության կամ վերլուծության: Գուցե դա է պատճառը, որ մենք այդքան հաճախ հույս ենք դնում պատահականության վրա, հավատում ենք հավերժական զգացմունքներին, տառապում ենք կոտրված սրտից և համտեսում հիասթափության դառնությունը:
Իսկ ի՞նչ է ասել հոգեվերլուծության հայր Զիգմունդ Ֆրեյդը սեռերի հարաբերությունների մասին: Գուցե արժե՞ լսել նրա խոսքերը.
«Նախքան ձեզ մոտ դեպրեսիա և ցածր ինքնագնահատական ախտորոշելը՝ համոզվեք, որ շրջապատված չեք ապուշներով»:
Իմ ընկերուհին հրաժարվեց իր կյանքից: Լավ տղամարդիկ չեն մնացել, – ասաց նա և պատրաստվեց ծերությունը մենակ անցկացնելուն: Բայց նրա հարազատները միջամտեցին գործին: Նրանք աղջկան ծանոթացրեցին մի հասարակ, աշխատասեր տղայի հետ, որը ցանկանում էր ընտանիք և երեխաներ: Եվ ամեն ինչ ստացվեց: Իսկ ինչո՞ւ նախկինում չէր ստացվում: Որովհետև աղջիկը ժամադրության էր գնում նրանց հետ, ովքեր ոչ մի կերպ չէին կարող բավարարել նրա կարիքները. նկարիչներ, չճանաչված հանճարներ, լուսանկարիչներ, հոլովակներ պատրաստողներ և բոհեմի այլ ներկայացուցիչներ:
«Մենք միմյանց պատահական չենք ընտրում… Մենք հանդիպում ենք միայն նրանց, ովքեր արդեն գոյություն ունեն մեր ենթագիտակցության մեջ»:
Բարեբախտաբար կամ ցավոք, մեր ուղեղը հարմարեցված է որոշակի տեսակին: Եռանդուն երիտասարդ կամ ժայռի պես ամուր և հուսալի տղամարդ: Գայթակղիչ գեղեցկուհի կամ նուրբ տիկին: Այն պատկերը, որը մենք արդեն սիրում ենք մեր ներսում և դրանով համեմատում ենք բոլոր հավանական զուգընկերներին, մեր անձնական կյանքի ֆիասկոյի պատճառն է: Անհրաժեշտ է ոչ միայն մտածել, թե ում սիրել, այլ նաև որոշել, թե արդյո՞ք այս անձն ի պատասխան կարող է մեզ սիրել:
Ընդհանրապես, արժե ձեր գլխից հանել թագը, երկնքից իջնել երկիր և աշխատել նրա հետ՝ ինչ կա:
«Կինը պետք է մեղմացնի, այլ ոչ թե թուլացնի տղամարդուն»:
Լավ միտք է: Բայց ինքնավստահ կանայք համոզված են. այլևս ուժեղ տղամարդիկ չեն մնացել, իսկ նրանք, ովքեր դեռ կան, նրանց պետք է մոտիվացնել նվաճումների համար: Հակառակ դեպքում, նրանք ամբողջ կյանքի ընթացքում պառկելու են բազմոցին: Նրանք իրենք են վերցնում կյանքի պլանավորման ղեկը, և տղամարդուն այլ բան չի մնում, քան հնազանդվել:
«Շատերին սիրողը՝ գիտի կանանց, մեկին սիրողը՝ գիտի ինչ է սերը»:
Դե, սա արդեն խառնվածքի և կենսունակության հարց է:
«Ամուսինը գրեթե միշտ սիրելի տղամարդու պարզապես փոխարինողն է, այլ ոչ թե այդ տղամարդը»:
Ամուսնության մեջ սերը հակված է թուլանալու և ավարտվելու, բայց սիրվելու ցանկությունը հավերժ է: Բայց քիչ կանայք են համարձակվում լքել իրենց ընտանեկան օջախը և սերունդները՝ նոր տպավորություններ փնտրելու համար: Բացի այդ, տարիքի հետ գալիս է այն ըմբռնումը, որ միայն սիրով կուշտ չես լինի, և տղամարդիկ մեծ մասամբ նույնն են:
«Մարդուն բնորոշ է գնահատել և ցանկանալ այն, ինչին նա չի կարող հասնել»:
Այդպիսին ենք մենք, որ հարևան պարտեզի խնձորները մեզ ավելի մեծ ու քաղցր են թվում: Գնում է հավերժական ներքին կոնֆլիկտ. Իմ կյանքն արդյո՞ք լավն է: Արդյո՞ք ինձ բավականաչափ են սիրում: Ինչպե՞ս կդասավորվեր իմ ճակատագիրը մեկ այլ մարդու հետ:
Մեզ թվում է, որ մենք ունենք ընտրություն, և որ ցանկացած պահի մենք կարող ենք արմատապես փոխել ամեն ինչ, անհրաժեշտության դեպքում:
Բայց իրո՞ք դա այդպես է:
«Երբ մարդիկ ամուսնանում են, նրանք այլևս, շատ դեպքերում, չեն ապրում միմյանց համար, ինչպես նախկինում էին ապրում: Փոխարենը, նրանք ապրում են միմյանց հետ ուրիշի համար, և ամուսնու համար շուտով հայտնվում են վտանգավոր մրցակիցներ՝ տնային կենցաղն ու երեխաները »:
Փորձը ցույց է տալիս. Եթե զգացմունքները ճշմարիտ են, ապա ոչ երեխաները, ոչ էլ առօրյա կյանքը չեն ոչնչացնի դրանք: Ճիշտ է, ամեն ինչ ունի իր պիտանելիության ժամկետը: Սերը չի կարող հավերժ մնալ: Նույնիսկ այն զույգերն են բաժանվում, ովքեր ապրում են անհոգ կյանքով, ինչպես մարգագետնում թռվռացող ճպուռները:
«Կյանքում ոչ մի բան ավելի թանկ չի արժենում, քան հիվանդությունն ու հիմարությունը»:
Որքան էլ երդվեք մեծ ու մաքուր սիրո մեջ, որքան էլ ձեզ ասեն ձեր յուրահատկության, բացառիկության և անփոխարինելիության մասին, ձեր ուղեկիցը ձեզանից ակնկալում է առաջին հերթին համբերություն և հասկացվածություն:
Գրանցվիր մեր 
