Ուշ գիշեր է ,ու ես` անքուն,
Ու ես` նորից քեզնից բաժան:
Ժամացույցն է ինձ հետ տնքում,
Վայրկյանները թվում են ժամ:
Թվում է,թե անտես մի ձեռք,
Ծանր,ինչպես ձուլված կապար,
Սրտի’ս,սրտի’ս,սրտի’ս իջել
Ու ճմլում է անգթաբար:
Ու ցավում է…
Բայց սպասի’ր,
Քեզնից,անգի’ն,չեմ գանգատվում:
Լավ է լինել և ցաված սիրտ,
Բայց ոչ անսեր,անսեր – տրտում:
Չեմ գանգատվում:
Քաղցր է այնպես
Դժվար սիրուտ խայտանքն զգալ,
Մութ բիբերիտ փայլով հարբել,
Հարբել – և էլ խելքի չգալ.
Զգալ,որ դու իմն ես հեռվում
Ցավով,սիրով,կարոտներով,
Որ նույն հրով դու ես վառվում,
Հովանում ես նույն հովերով.
Զգալ,որ ես տրվել եմ քեզ
Քո ցանկությանն իսկ հակառակ.
Զգալ այնպե’ս,որ սեր չերգես`
Եվ կենդանի սիրտը երբեք
Չդառնա լավ կամ վատ քառյակ…