Երբ մարդ լքված է, չսիրված և արդյունքում կորցնում է նպատակները՝ այդ դեպքում ո՞ւմ է պետք նրա գոյությունը…
Կյանքում տեսել էր բազում դժվարություններ և դժբախտություններ, բայց կյանքը չէր կարողանում կոտրել նրան: Ընկերական և մտերիմների շրջապատում նա ամենաակտիվն էր, ուրախն ու զվարթը: Նա էր կենտրոնը, որի շուրջ միշտ համախմբվում էին ընկերները: Բոլոր երեկույթների, հանդիսությունների և զվարճությունների կազմակերպիչն էր: Նա լի էր կյանքով, իսկ կյանքը լի էր նրանով…
Այժմ մեկուսացված, միայնակ և հանգած է: Կյանքը վերջնականապես մարել է, կորել են բոլոր հետաքրքրությունները: Նրան չէր կարողանում կոտրել կյանքը, սակայն վերջանականպես ջնջել հաջողվեց հրեշին, որ կոչվում է սեր….
Սարսափելի, չափազանց դաժան և անդիմադրելի ցավոտ է տեսնել սիրածդ աղջկան հարսի շորով ոչ քո հարսանիքին։
Երբ մարդ լքված է, չսիրված, և կորցրած իր կյանքի նպատակը՝ այդ դեպքում անպետք է նրա գոյությունը…
Զերծ մնացեք սեր կոչված հրեշից: