Սուր փշի նման խրվել է սրտումս մի շատ թանկ անուն:
Իր սուր փշերով նա ծակում է ինձ ու խիստ ցավեցնում։
Ու տարեց տարի անունն այդ հրաշք էլ ավելի խորն է մխրճվում
Ու ցավն այդ ծակող ու անտանելի, ինձ դեպ խենթության գիրկն է ուղեկցում։
Սուր փշի նման մխրճվել է լեզվիս մի անգին անուն,
Եվ հիմա ամեն բառիս հետ, հառաչանքի պես այն դուրս է թռչում։
Փշե պսակս է կամ խաչը կյանքիս, որը տրված է ինձ որպես պատիժ։

Մի քաղցր անուն ճակատագրի պես գրվելէ հավերժ կնճռոտ ճակատիս։

07.01.2012 © Արխանգելո