Քամին հանդիպելով գեղեցիկ ծաղկին՝ սիրահարվում է նրան…
Երբ քամին քնքշորեն շոյում էր ծաղկին՝ ծաղիկը նրան պատասխանում էր ավելի ուժեղ սիրով՝ արտահայտված գույներով և անուշ բույրով: Սակայն քամուն դա քիչ թվաց և նա մտածեց. «եթե ես ծաղկին տամ իմ ամբողջ ուժն ու հզորությունը, այդժամ նա ինձ կպարգևի ավելի ուժեղ ինչ-որ բան»:
Եվ նա փչեց ծաղկի վրա իր սիրո հզոր շնշառությամբ: Իսկ ծաղիկը չդիմանալով բուռն կրքին՝ կոտրվեց:
Քամին փորձեց բարձրացնել նրան և կենդանացնել, բայց չկարողացավ: Այդժամ նա քնքշորեն իր սիրո շնչառությամբ փչեց ծաղկի վրա, սակայն ծաղիկը թառամում էր:
Բղավեց այդ ժամանակ քամին.
– Ես տվեցի քեզ իմ սիրո ամբողջ ուժն ու հզորությունը, իսկ դու կոտրվեցիր: Երևում է քո մեջ չկար իմ հանդեպ սիրո ուժ, նշանակում է դու չէիր սիրում ինձ:
Իսկ ծաղիկը ոչինչ չպատասխանեց: Նա մահացել էր:
Նա ով սիրում է, պետք է հասկանա, որ ուժով և կրքով չեն չափում սերը, այլ քնքշությամբ և համբերատարությամբ: