Հարևանությամբ ապրում են երկու տարբեր ընտանիք: Ընտանիքներից մեկում անընդհատ վեճեր են, իսկ մյուսում լռություն և փոխըմբռնում:
Մի անգամ նախանձելով հանգիստ, խաղաղ ընտանիքին՝ կինը ասում է ամուսնուն.
– Գնա հարևանների մոտ և տես ի՞նչ են նրանք անում, որ իրենց մոտ միշտ ամեն ինչ լավ է:
Գնում է ամուսինը, թաքնվում և սկսում հետևել: Ահա տեսնում է, որ կինը լվանում է տան հատակը, հանկարծ նրան ինչ-որ բան շեղում է և նա շտապում է դեպի խոհանոց: Այդ ժամանակ նրա ամուսինը շտապ տուն է մտնում: Նա չի նկատում ջրով լի դույլը, ոտքով դիպչում է դույլին և ջուրն ամբողջությամբ թափվում է հատակին: Գալիս է կինը և ներողություն խնդրելով ամուսնուց ասում.
– Կներես թանկագինս, այդ ես էի մեղավոր:
-Ոչ, այդ դու ներիր, այդ ես էի մեղավոր, – պատասխանում է ամուսինը:
Վշտանում է «թաքնված» տղամարդը և գնում տուն: Տանը կինը հարցնում է.
– Դե, ի՞նչ, տեսա՞ր:
– Այո:
– Եվ ի՞նչ:
– Ամեն ինչ հասկացա: Մենք ամեն մեկս ճշմարտացի ենք, իսկ իրենք ամեն մեկը մեղավոր: