Ես երբեք ռասիստ չեմ եղել ու երբեք չեմ կիսել ռասիստական գաղափարները: Երբեք մարդուն չեմ դատել ըստ իր էթնիկական պատկանելության, այլ ընդհակառակը միշտ հարգել եմ տարբեր ազգեր, որովհետև գտել եմ, որ նրանք նույնպես մարդ են՝ միգուցե ինչ որ բանով զիջում են մեզ, ինչ որ բանով մեզ անցնում, բայց և այնպես մարդ են:
Բայց այս վերջերս ես հասկացա որ ոչ մի կերպ չեմ կարողանում տանել մի “ազգ”, չնայած դա ազգ չէ այլ հոտ: Ինչևէ խոսքը վերաբերում է մեր “շատ սիրելի” ասիական տափաստանային ոչխարներին, որոնց նաև այլ կերպ անվանում են ազերի: Բանը նրանում չէ, որ նրանք մեր թշնամիներն են, ամենևին: Ուղղակի ինտերնետում բավական շատ եմ շփվել դրանց հետ ու այդպես էլ նրանց մեջ նորմալ, ադեկվատ, հավասարակշռված մարդ չհանդիպեցի: Չնայած մինչ վերջերս հույս ունեի որ գոնե մեկին կհանդիպեմ:
Սրանց հետ նորմալ, մարդկային բանավեճն անհնար է: Թվում է սրանք սեփական ուղեղ չունեն, այլ կարծես ամբողջությամբ ծրագրավորված լինեն և անընդհատ ռոբոտի պես կրկնում են իրանց անգիր սերտածը:
Մի խոսքով չեմ ուզում երկար խոսել դրանց մասին, ուղակի ասեմ, որ միակ “ազգն” են աշխարհում, որոնց տանել չեմ կարողանում ոչ մի կերպ:
Հ.Գ. Տեսնես էս տեսակից մեր կենդանաբանական այգում չկա՞
Գրանցվիր մեր 
