Մայր Թերեզան ասել է. «Միայն սերը բավարար չէ ամուր ընտանեկան միության համար: Մենք պետք է սովորենք ներել…» Ամուսնալուծությունների վիճակագրությունը նայելով՝ ներել մենք չգիտենք:

Կամ գուցե լավն էլ դա՞ է: Կան բաներ, որոնց վրա չես կարող աչքդ փակել։ Եվ որքան շուտ մարդիկ, որոնք լիովին անհամապատասխան են իրար, բաժանվեն, այնքան լավ։

Բայց կան նաև այնպիսի միություններ, որոնցից այնքան էլ հեշտ չէ դուրս գալ և մոռանալ հարաբերությունները, ինչպես վատ երազը։ Մայր ու դուստր, հայր և որդի, տատիկներն ու պապիկները և նրանց թոռները, քույրեր և եղբայրներ: Արյունը ջուր չի դառնա, մտերիմ մարդուն չես կարող անտեսել: Եվ ստիպված ենք լինում հարաբերություններ կառուցել:

Հեռուստատեսությամբ սերիալ է ցուցադրվում, որտեղ հերոսուհին շատ բաներ է ներում կրտսեր դստերը։ Նա այնքան է ընկել, կոպտում է մորը: Իսկ մայրը ներում է և ներում է ամեն ինչ: Հանդիսատեսը զարմանում է, թե ինչով կավարտվի այս ամենը: Բայց մինչ այժմ ոչ մի լուսավոր կետ չկա։

Դուստրն ասում է. «Եթե դու ինձ գոնե մի բան արգելես, ինձ այլևս չես տեսնի»:

Ի՞նչ պետք է անի մայրը նման դեպքում։

Երիտասարդական մաքսիմալիզմին կարելի է դիմանալ։

Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:

Բայց նույնիսկ մեծահասակների հարաբերություններում ամեն ինչ այնքան հարթ չէ, որքան մենք կցանկանայինք։ Երգիծաբանը մի անգամ ասել է. «Միշտ չէ, որ իմաստությունը տարիքի հետ է գալիս։ Երբեմն տարիքը միայնակ է գալիս»:

Իմ 83-ամյա հարևանի 55-ամյա դուստրը մեծացել է որպես թագուհի և արիստոկրատ, իսկ մեծացել է, ինչպես մեծացել է: Նա չի գնահատում և հարգում իր մորը, նա բղավում է յուրաքանչյուր առիթի դեպքում: Երկուսի մոտ էլ հետո ճնշումը ցատկում է այնպես, որ պետք է շտապ օգնություն կանչել:

Հետո ծեր կինն ինձ հարցնում է՝ ինչո՞ւ է նա այդպես վարվում ինձ հետ։

Իսկ պատասխան չկա, քանի որ ամբողջ կյանքում նա ձգտել է լավ մայր լինել։ Իր համար ոչինչ, լավագույն կտորը միայն աղջկան: Այդպիսի ծերության չէր սպասում: Հնարավոր է երես է տվել և հրեշ մեծացրել: Կամ գուցե կյանքն է մեզ այդպիսին դարձնում:

Եվ ահա նա հերթական անգամ հարցնում է. «Ինչու՞ է նա այդպես վարվում ինձ հետ», իսկ ես լռում եմ և կարծում եմ, որ ուղղակի, հենց այնպես, իսկ այս շենքում ապրող յուրաքանչյուրս լավ դաս ենք ստանում, թե ինչպես ՉՊԵՏՔ Է քեզ պահես: Որքան զզվելի է նման պահվածքը կողքից դիտելուց։

Արաբական իմաստությունն ասում է.

«Դուք կներեք մտերիմ մարդուն այնքան ժամանակ, քանի դեռ չեք ատել նրան»։

Հենց վերջերս կարդացի այս արտահայտությունը և հասկացա, որ անսահման ներման մեջ չկա ելք դեպի լույս, չկա արդյունք՝ իդեալական վիճակի հղկված հարաբերությունների տեսքով: Միայն մռայլություն, խավար, փակուղի ու գարշահոտություն։

Թքում են հոգուդ մեջ ու մեջքից հարվածում, իսկ դու ներում ես ու ներում…

Պետք չէ այդպես: Պետք է հեռանալ։ Ու գնալ։ Նույնիսկ ամենամոտ մարդկանցից:

83 տարեկանում դա դժվար է անել: Երբեմն ավելի լավ է ապրել նման դստեր հետ, քան միայնակ: Բայց գիտեմ, որ մի փոքրիկ նրբերանգ կա՝ այս տատիկը ամբողջ ունեցվածքը փոխանցել է դստերը, նրան տվել է իր կյանքի իշխանության ղեկը։ Այստեղ նա զգում է իր լիակատար անպատժելիությունը։

Կարդացեք նաև՝ «Դուք կշարունակեք ներել նրան, ում սիրում եք՝ քանի դեռ չեք ատել»։ Արաբական 22 իմաստություն

Կամ գուցե անշարժ գույքը դրա հետ կապ չունի՞: Միգուցե ամեն ինչ բնավորության մե՞ջ է:

Բայց կա միայն մեկ եզրակացություն՝ պետք է խուսափել ուրիշներից ցանկացած ստրկական կախվածությունից՝ բարոյական, ֆինանսական, ֆիզիկական։ Դուք պետք է ձեզ մանևրելու տեղ թողեք, այլապես ոչինչ չի մնա, քան ներել մարդուն այն, ինչ չի կարելի ներել…