Ինչեր ասես նա չտեսավ իր այս կյանքում.
Կրակ ու բոց, վարար անձրև ու փոթորիկ,
Քարի նման նա կարծրացավ՝ դարձավ անկուռ:
Ձյան պես փափկեց հալվեց գնաց՝ մնաց մի բուռ:

Փյունիկի պես մոխիրներից կրկին հառնեց,
Մոխիրներից՝ քամու շնչով կրակ վառվեց
Հետո կրկին անձրև վարար, ձյուն փոթորիկ
Ու այս անգամ նա իսկապես ոչնչացավ:

Ինչե՞ր ասես նա չի տեսնի դեռ իր կյանքում…