Կարլ Յունգը հայտնի շվեյցարացի հոգեբույժ էր, ով հսկայական ներդրում ունեցավ ենթագիտակցական մտքի ուսումնասիրության մեջ:
Ստորև թվարկված են Յունգի մի քանի մեջբերումներ, որոնք ինձ օգնել են ավելի լավ հասկանալ իմ սեփական միտքը: Եվ չնայած ես դրանցից յուրաքանչյուրը մեկնաբանում եմ իմ ձևով, բայց շատ կարևոր է որոշել, թե դրանք կոնկրետ ինչ են նշանակում ձեզ համար և ինչպես են դրանք առնչվում ապագայի, աշխարհայացքի և իրականության ձեր տեսլականին:
Այսպիսով, որքանո՞վ եք լավ ճանաչում ինքներդ ձեզ:
«Քանի դեռ անգիտակցականը գիտակից չդարձնեք, այն կկառավարի ձեր կյանքը, և դուք այն կկոչեք ճակատագիր»: – Կարլ Յունգ
Մենք գալիս ենք այս աշխարհ՝ չընտրելով մեր ծննդյան վայրը, ոչ էլ մեզ շրջապատող համոզմունքներն ու հանգամանքները: Մարդկային միտքը միշտ կլանում է իրեն հասանելի տեղեկատվությունն ու տեղեկությունը, բայց միևնույն ժամանակ մենք կարողանում ենք գիտակցել այն ամենը, ինչ տեսնում ենք կամ լսում:
Մենք ինքներս մեզ ասում ենք, թե ինչպիսին պետք է լինեն մեր համոզմունքները, բարոյական սկզբունքները և ինքնազգացողությունը: Բայց կոնկրետ ի՞նչ կա մեր ենթագիտակցության մեջ, որը մեզ գիտելիք է տալիս մեր որոշ համոզմունքների, ցանկությունների և հույզերի աղբյուրի մասին, որոնք մենք նույնիսկ չենք կարող ամբողջությամբ հասկանալ:
«Մտքի ճոճանակը ճոճվում է բանականության և հիմարության միջև, ոչ թե բարու և չարի միջև»: – Կարլ Յունգ
Մեր միտքը ձգվում է կամ/կամ ընտրություններով և երկփեղկված մտածելակերպով: Երբեմն մարդկային մտքի այս վիճակը նույնիսկ օգտակար է: Բայց հենց անձի վիճակի հետ կապված, ամեն ինչ այնքան էլ պարզ չէ, քանի որ նրա միտքը ստիպված է արագորեն բացատրություն գտնել սուբյեկտիվ փորձի համար, երբ մենք փորձում ենք այս փորձը դասավորել հատուկ կատեգորիաների:
Այնուամենայնիվ, վերը ասվածը երկիմաստության տեղ չի թողնում, իսկ իմաստության աղբյուրը, ինչպես գիտեք, հենց կյանքի փորձի երկիմաստությունն է։
Գիտելիքն ու իմաստությունը նույն բանը չեն։
«Սեփական խավարն իմանալը այլ մարդկանց խավարի դեմ պայքարելու լավագույն միջոցն է»: – Կարլ Յունգ
Սա հղում է առաջին մեջբերմանը, քանի որ ենթագիտակցության խորքում անհատականության մեր մութ կողմը հանգիստ սպասում է իր ժամին: Մեզանից յուրաքանչյուրն ունի այդպիսի մութ կողմ, և եթե ինչ-որ մեկը հրաժարվում է դա ընդունել, ապա այս մարդու ենթագիտակցական անձնը ինքն իրեն պրոյեկցում է նրա վերաբերմունքի և գործողությունների վրա: Այսինքն՝ էությունը գիտակցելն է, որ յուրաքանչյուր մարդու ներսում ներքին պայքար է ընթանում։
Շփվելով այլ մարդկանց հետ՝ մենք նրանց տեսնում ենք ոչ թե այնպես, ինչպես իրենք են կարծում, այլ այնպիսին, ինչպիսին նրանք երևում են, երբ դիտարկում ենք մեր անձնական կյանքի փորձի պրիզմայով: Այս մոտեցմամբ յուրաքանչյուր մարդ հենց մեր արտացոլումն է:
Գրանցվիր մեր 
