Անվերջ լռություն ու անտարբերություն,
Անառիթ ստեղծված խոր ատելություն,
Անհանդուրժող հասարակություն՝
Երկիրս գնում է դեպի կործանու՞մ:

Անժպիտ դեմքեր, հոգսաշատ մարդիկ,
Գազազած ամբոխ ու ստրկատերեր:
Այս մարդիկ չունեն ոչ հույս, ոչ էլ սեր:
Էս ու՞ր ես գնում իմ խեղճ Հայրենիք:

Ա՜խ արդյո՞ք կտեսնեմ քո փայլն ու գույնը՝
Հայի դարերով երազած տունը…

©Արխանգելո