Ինչո՞ւ «զոհաբերել», երբ կարող ես «նվիրել»:

Այն ամենը, ինչ դուք ճառագում եք, ձևավորում է ձեր իրականությունը: Անկախ նրանից, դա ձեզ դուր է գալիս, թե ոչ: Եվ բառերը բացառություն չեն: Բառերը արտահայտված մտքեր են: Բայց բառերը չեն կարող փոխանցել մեր մտքի ողջ բազմակողմանիությունը, իսկ երբեմն էլ՝ պարզ իմաստը: Եվ այս արտահայտված աղավաղված իմաստը կամա թե ակամա սկսում է ազդել մեր իսկ մտքերի վրա։ Ոչ միայն մտքերն են ազդում ձեր խոսքերի վրա, այլ նաև ձեր խոսքերն են ազդում ձեր մտքերի վրա:

Փորձեք ձեր բառապաշարից հեռացնել ավելորդ, ցածր թրթիռ ունեցող բառերը և հետևեք, թե ինչպես է փոխվում ձեր կյանքը: Առաջարկում ենք սկսել այս բառերից.

1. «Պարտք»: Դուք ոչ մեկին ոչինչ պարտական ​​չեք և ոչ ոք ձեզ ոչինչ պարտական չէ։ Հաճախ անկեղծ զգացմունքները փոխարինվում են պարտքով: Սիրեք այն պատճառով, որ սիրում եք, ոչ թե այն պատճառով, որ պետք է: Հոգ տարեք մեկի մասին, որովհետև դուք եք դա ուզում, այլ ոչ թե այն պատճառով, որ «պետք է», որ «պարտք եք»: Արեք ինչ-որ բան, որովհետև դուք եք ընտրել և ցանկանում եք դա անել, ոչ թե այն պատճառով, որ «պարտք եք»: Որքան հաճախ եք արտասանում այս բառը, այնքան ավելի եք սահմանափակում ձեզ…
Իհարկե, գուցե հեշտ չլինի անմիջապես հրաժարվել այն բառերից, որոնց մենք սովոր ենք: «Պարտականի» փոխարեն փորձեք ասել «լավ կլիներ…», «հիանալի կլիներ, եթե…» կամ «Ուրախ կլինեի, եթե դուք նախընտրեիք սա…» և այլն:

2. «Մեղք», «մեղավոր»: Ոչ ոք ոչ մի բանում մեղավոր չէ։ Այդ թվում և դուք: Դադարեք ինքներդ ձեզ և ուրիշներին ինչ-որ բանում մեղադրել: Սխալներ ու մեղքեր չկան։ Կա միայն փորձառություն:

3. «Զղջալ», «խղճալ», «ափսոսալ»: Ուշադրություն դարձրեք նույնիսկ այս խոսքերին: Դրանք միայն խայթում են։ Երբ խղճում եք ձեզ, դուք ձեզ զոհ եք զգում, և հենց դա էլ դառնում եք։ Երբ խղճում եք ուրիշներին, խրախուսում եք նրանց զոհ լինելու վիճակը: Շատերը իջնում ​​են ինչ-որ մեկին խղճալու համար, քանի որ այս կերպ նրանք կարող են իրենց «ավելի բարձր» զգալ, քան մյուսները կամ «լավը»: Կարելի է խղճալ միայն միջատին, իսկ մտերիմ մարդուն կարեկցում են։ Երբ ինչ-որ բանի համար զղջում եք, ապա, առաջին հերթին, բաց եք թողնում ներկա պահը, և երկրորդը, արժեզրկում եք ձեր փորձառությունը։

4. «Զոհ», «զոհողություն»: Զոհի մասին կարծես ամեն ինչ պարզ է. Սակայն երկրորդ բառը շատ ավելի հաճախ է օգտագործվում։ «Ես զոհել եմ…», «զոհողություն»: Դադարե՛ք զոհաբերել: Զոհաբերությունը ոչ մի լավ բանի չի բերում։ Եթե ​​դուք ինչ-որ բան եք տալիս (պարտադիր չէ նյութական) ինքդ քեզնից կտրվածության զգացումով, զոհաբերության զգացումով, «ի՜նչ հերոս եմ ես» զգացումով, դուք կրում եք ցածր թրթիռներ, որոնք բացասաբար են անդրադառնում ձեր և ձեր «նվերը» ստացողի վրա:

Այսուհետ այլևս մի զոհաբերեք: «Աջակցեք» (ցանկացած բարեգործական կազմակերպությանը կամ ցանկացած նախագծի, որը ձեզ դուր է գալիս): Իսկ ինչո՞ւ «զոհաբերել», եթե կարող ես «նվիրել»:

5. «Փորձ»: Մեկ այլ տհաճ բառ, որը թույլ է տալիս հանել պատասխանատվությունը սեփական կյանքի համար: Մի փորձեք, այլ արեք և կատարեք: