Մեր պահապան հրեշտակները:
Տատիկներն ու պապիկները չեն մահանում: Նրանք միշտ ապրում են մեր սրտերում, նույնիսկ եթե մենք չենք կարողանա տեսնել նրանց:
Չնայած մեր տատիկներն ու պապիկները տեսնում են, թե ինչպես ենք մեծանում, մեզ ճակատագիրն ավելի վատ բան է պատրաստել: Մենք տեսնում ենք, թե ինչպես են նրանք հեռանում այս աշխարհից:
Տատիկների ու պապիկների մահը առաջին կորուստն է մեր կյանքում:
Տատիկների և թոռների միջև կապը շատ ուժեղ է, նրանք մեզ սովորեցնում են սեր, գնահատանք:
Երեխաների համար այդպիսի սիրելի մարդու մահը շատ դժվար է: Նրանք դեռ չեն հասկանում այս աշխարհում բոլոր բաները:
Երեխաների համար հարվածը մեղմելու լավագույն միջոցը՝ երեխային կատարվածը ճիշտ բացատրելն է:
Ծնողները պետք է հնարավորինս ազնիվ լինեն: Ոչ մի փոխաբերություն, պարզապես ճշմարտություն: Մի՛ խառնեք բացատրությունների մեջ կրոնը, քանի որ դա միայն կբարդացնի երեխայի համար հասկանալը:
Սովորեցրեք երեխաներին, որ մահը տաբու չէ: Ժամանակի ընթացքում երեխան կհասկանա ամեն ինչի իմաստը:
Միգուցե չհավատաք, բայց տատիկ-պապիկները միշտ կլինեն մեր կյանքում:
Նրանք մեր հիշողություններում են, նրանց հիշատակը ապրում է մեր տանը և մեր սրտերում: Նրանցից ստացած իմաստությունը, պատմությունները, որոնք կիսվել են, մեր հետ կլինեն մեր ամբողջ կյանքի ընթացքում:
Նրանք միշտ կլինեն մեր կողքին, որպեսզի օգնեն մեզ: Տատիկներն ու պապիկները մեզ սովորեցրել են, թե ինչպես լինել անհատ և ինչպես վայելել այս կյանքը:
Սա սիրո մի տեսակ է, որը բառերի սահմաններից դուրս է: Այդպիսի տեսք ունի իսկական հավերժությունը: Մեր տատիկների և պապիկների սերը այն է, ինչը մենք երբեք չենք մոռանա:
Գրանցվիր մեր 
