Մի անգամ ուսուցիչը տեսնում է, թե ինչպես են աշակերտները բուռն վիճում իրար հետ, ընդվորում՝ ամեն մեկը վստահ էր իր ճշմարտացիության մեջ: Թվում էր թե այդ վեճը անվերջ է: Այդ ժամանակ ուսուցիչը ասաց.
– երբ մարդիկ վիճում են որպեսզի գտնեն ճշմարտությունը, ապա վեճն այդ շատ շուտ կդադարի, քանի որ ճշմարտությունը մեկն է և երկուսն էլ վերջիվերջո կգան նրան: Իսկ երբ վիճողները ձգտում են ոչ թե ճշմարտության, այլ հաղթանակի, այդ դեպքում վեճն ավելի է բռնկվում, քանի որ նրանցից ոչ մեկ չի կարող հաղթող լինել, մինչև մյուսը չպարտվի:
Աշակերտները անմիջապես լռում են և ներողություն խնդրում և՛ ուսուցչից, և՛ մեկմեկուց: