Լռության ճամփան այնքան երկար է, այնքան լուսավոր եւ այնքա՜ն մթին: Նստած եմ հիմա ես այդ ճամփեքին, իսկ միտքս անվերջ մոլոր սավառնում է:
Ուզում է բղավել, ասել բոլորին, այն ինչ չի ասել եւ չի էլ ասի: Միշտ այդ խոսքերը պահում է խորին, իսկ այդ խորքերը երբեք չեն բացվի:
Ասես մի երազ, ասես մի նուրբ գանձ, պահում եմ իմ մեջ իղձերը սրտիս, չգիտեմ ինչու՞ եւ ինչի՞ համար, բայց հոգիս անվերջ լալիս է, լալիս…
Ասես աղմուկը քողարկում է այն, ինչ լռության հետ ի հայտ է գալիս: Մտքիս երազն է միայն ու միայն, որ լռությանը ճամփա է տալիս:

[box style=’info’] Դուք նույնպես կարող եք ուղարկել Ձեր ստեղծագործությունները, մտքերը կամ այլ հոդվածներ: Մանրամաներին ծանոթանալու համար սեղմեք այստեղ: [/box]