Պատկերացրեք, որ Նյու Յորքում, Մոսկվայում, Տոկիոյում և Սիդնեյում ժամացույցները ցույց են տալիս միևնույն ժամը։ Այլևս ոչ մի խառնաշփոթ՝ կապված սլաքները տեղափոխելու, ժամային տարբերությունների կամ աշխարհի մյուս ծայրում գտնվող հարազատներին ուշ ժամի զանգահարելու հետ։
Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:
Այս ֆուտուրիստական գաղափարը, որը հայտնի է որպես «Համաշխարհային միասնական ժամանակ», պարբերաբար քննարկում են գիտնականներն ու ֆուտուրոլոգները։ Փորձագետները որոշել են մոդելավորել, թե ինչ հետևանքների կբախվեր մարդկությունը, եթե որոշեր դիմել նման արմատական քայլի։
Բացարձակ համաժամանակացման դարաշրջան
Գլոբալ բիզնեսի և լոգիստիկայի տեսանկյունից սա հեղափոխություն կլիներ։ Միջազգային հեռուստակոնֆերանսների անցկացումը, մատակարարումների պլանավորումը և ֆինանսական շուկաների աշխատանքը կպարզեցվեին մինչև անհնարինության աստիճան։
Բոլոր վերջնաժամկետները բացարձակ կլինեին ամբողջ մոլորակի համար, ինչը կբացառեր սխալները՝ պայմանավորված ժամային գոտիների տարբերությամբ։ Թվային աշխարհը, որտեղ շատ սերվերներ արդեն իսկ աշխատում են UTC-ով (Համակարգված համաշխարհային ժամանակ), վերջնականապես կդառնար մեկ ամբողջություն։
«Գլոբալացված տնտեսության համար սա կնշանակեր արդյունավետության աննախադեպ աճ։ Սակայն այս արդյունավետության գինը չափազանց բարձր կլիներ հասարակ մարդու համար»։
— մեկնաբանում է տնտեսագիտության դոկտոր Իվան Պետրովը։
Արդյունավետության գինը. խզված կապն արևի հետ
Գլխավոր և ամենաակնհայտ հարվածը կհասցվեր մեր կենսաբանական ռիթմերին։ «Առավոտ», «ցերեկ» և «երեկո» հասկացությունները կկորցնեին իրենց ողջ իմաստը։ Որոշ տարածաշրջանների համար միասնական ժամանակով աշխատանքային օրը կարող էր սկսվել խորը գիշերով, իսկ մյուսների համար՝ արևի ամենաթեժ պահին։
Կարդացեք նաև՝ Ի՞նչ կլինի, եթե օրը կրճատվի մինչև 2 ժամ. գիտնականները բացահայտել են, թե ինչպես կփոխվի կյանքը Երկրի վրա
Բնական ցիրկադային ռիթմը, որից կախված է հորմոնների արտադրությունը, քնի որակը և ընդհանուր առողջությունը, կխանգարվեր Երկրի բնակչության մեծամասնության մոտ։
«Սոցիալական ժամանակը վերջնականապես կանջատվեր աստղագիտականից։ Շատ տարածաշրջաններում մարդիկ ստիպված կլինեին արհեստականորեն իրենց համար «ցերեկային» և «գիշերային» ռեժիմներ ստեղծել՝ լուսային զարթուցիչների և խիտ վարագույրների միջոցով, ինչը կհարուցեր դեպրեսիաների և նևրոզների ալիք»։
— պնդում է քրոնոկենսաբան Մարիա Սվետլովան։
Նոր աշխարհագրություն և մշակութային շոկ
Աշխարհը կբախվեր յուրահատուկ մշակութային ֆենոմենի։ Օրինակ՝ Հեռավոր Արևելքի բնակիիչները ստիպված կլինեին նախաճաշել «սոցիալական» առավոտյան 8-ին՝ պատուհանից նայելով գիշերային խավարին, իսկ նրանց «հետճաշիկը» ժամը 12:00-ին կհամընկներ իսկական կեսգիշերի հետ։
Աշխատանքային օրերի, դպրոցական դասերի և հեռուստատեսային հեռարձակումների ժամանակացույցերը ստիպված կլինեին արմատապես վերանայել՝ կողմնորոշվելով ոչ թե արևի դիրքով, այլ ժամացույցի վերացական թվերով։
Մի կողմից՝ մարդկությունը կստանար կատարյալ համաժամանակացված ժամացույցներ, մյուս կողմից՝ կվտանգեր կորցնել այն ներքին, բնական ժամացույցը, որով ապրում է մոլորակի ողջ կենդանի արարածը։
Փորձագետները համակարծիք են. միասնական ժամանակի անցումը ոչ այնքան տեխնոլոգիական մարտահրավեր է, որքան հսկայական սոցիալ-հոգեբանական գիտափորձ, որի հետևանքներն այսօր գրեթե անհնար է կանխատեսել։ Առայժմ գլոբալ ճշտապահության գինը չափազանց բարձր է։
Գրանցվիր մեր 
