Թվային դարաշրջանում ստեղծագործության սահմաններն անընդհատ ընդլայնվում են՝ առաջարկելով նոր գործիքներ և հարթակներ արտահայտվելու համար։ Արվեստի և տեխնոլոգիաների սիմբիոզը ծնում է նորարարության աննախադեպ ալիք, որտեղ մարդկային երևակայությունը կարող է կյանքի կոչվել անսպասելի ձևերով։ Այս դինամիկ միջավայրում յուրաքանչյուր ստեղծագործողի համար կարևոր է բաց մնալ նոր հնարավորությունների համար և օգտագործել տեխնոլոգիան՝ իր յուրահատուկ տեսլականն աշխարհին ներկայացնելու համար։

Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:

Գեղեցիկ է հնչում, այնպես չէ՞։ Ոգեշնչող, մի քիչ ընդհանրական, բայց միանգամայն տեղին։

Կա միայն մի փոքրիկ խնդիր։ Այս պարբերությունը ես չեմ գրել։ Այն 3 վայրկյանում ստեղծել է արհեստական բանականությունը։

Եվ հենց այստեղ է սկսվում մեր հոգեբանական-տեխնոլոգիական թրիլերը։

Եթե վերջին ամիսներին տեղեկատվական վակուումում չեք եղել, ապա անպայման լսել եք այս երկու «կախարդական» անունները՝ ChatGPT և Midjourney։ Սրանք սովորական հավելվածներ չեն։ Սրանք շշից ազատ արձակված ջիներ են, որոնք պատրաստ են կատարելու ձեր ամենախենթ ստեղծագործական քմահաճույքները։

Ի՞նչ են իրականում իրենցից ներկայացնում ChatGPT-ն ու Midjourney-ն

Եկեք մեկընդմիշտ պարզենք՝ առանց տեխնիկական տերմինաբանության։

• ChatGPT-ն լեզվական վիրտուոզ է։ Դուք նրան հանձնարարում եք. «Գրի՛ր սիրային սոնետ Շեքսպիրի ոճով, որի հերոսները երկու սմարթֆոնի լիցքավորիչ են»։ Եվ նա գրում է։ «Բացատրի՛ր քվանտային ֆիզիկան 5-ամյա երեխայի մակարդակով»։ Եվ նա բացատրում է։ Նա ձեր անձնական գրողն է, խմբագիրը, թարգմանիչն ու ուղեղային գրոհի գործընկերը, ով երբեք չի հոգնում և սուրճի կարիք չունի։
• Midjourney-ն (և նրա նմանները՝ DALL-E, Stable Diffusion) վիզուալ կախարդ է։ Դուք բառերով նկարագրում եք ձեր երազանքը. «Կատու-տիեզերագնացը պիցցա է ուտում Սատուրնի օղակների վրա, նկարված Վան Գոգի ոճով»։ Մի քանի վայրկյան անց դուք ստանում եք արվեստի գործի չորս տարբերակ, որոնք կարելի է տպել ու փակցնել պատին։

Սա հրաշք է։ Սա մոգություն է։ Եվ սա… սարսափեցնող է։

«Նա գողանում է իմ հոգին». Ստեղծագործողի վախը

Եկեք զրուցենք Անահիտի՝ մեր պայմանական դիզայների հետ (կերպարը հորինված է, բայց զգացմունքներն ավելի քան իրական են)։ Անահիտը տարիներ շարունակ ուսումնասիրել է գույնի տեսություն, կոմպոզիցիա, տքնել է յուրաքանչյուր գծի, յուրաքանչյուր ստվերի վրա։ Նրա համար ամեն աշխատանք ոչ միայն պիքսելների հավաքածու է, այլև իր հոգու մի մասնիկը՝ լցված զգացմունքներով, հիշողություններով, նույնիսկ այն պատահական սխալներով, որոնք աշխատանքին կենդանություն են հաղորդում։

«Երբ Midjourney-ին հրաման եմ տալիս, և նա վայրկյանների ընթացքում ստեղծում է մի բան, որի վրա ես կմտածեի մեկ շաբաթ, հակասական զգացումներ եմ ունենում», – խոստովանում է Անահիտը։ – «Մի կողմից՝ հիացմունք։ Մյուս կողմից՝ մի սառը դատարկություն։ Իմ տարիների փորձը, ոգեշնչման որոնումները, ձեռքիս դողը… այս ամենը կարծես փոխարինվում է սառը, անթերի ալգորիթմով։ Նա կարող է ստեղծել գեղեցիկ պատկեր, բայց կարո՞ղ է դրա մեջ ներդնել իր կյանքի պատմությունը։ Ոչ։ Բայց արդյոք հաճախորդին դա հետաքրքի՞ր է»։

Ահա սա է վախի բուն էությունը։ Սա պայքար է ոչ թե աշխատատեղի, այլ արժեքի ու ինքնության համար։ Ո՞րն է իմ՝ մարդու, անփոխարինելի արժեքը, եթե իմ ամենանվիրական հմտությունը՝ ստեղծելը, այլևս իմ մենաշնորհը չէ։

Ապագայի երեք սցենարները. Ընտրի՛ր քո կողմը

Այս տեխնոլոգիական դրաման կարող է զարգանալ երեք հիմնական ուղղությամբ։ Եվ մենք բոլորս այս պատմության մասնակիցներն ենք։

Սցենար #1. AI-ն՝ օգնական (լավատեսական)

Սա Սթիվ Ջոբսի հայտնի «հեծանիվ ուղեղի համար» գաղափարն է՝ տուրբո լիցքավորմամբ։ Այս աշխարհում AI-ն հզոր գործիք է, բայց ընդամենը գործիք։ Ճարտարապետն օգտագործում է AI-ն՝ տասնյակ դիզայնի տարբերակներ արագ ստանալու համար, բայց վերջնական որոշումը կայացնում է ինքը՝ հիմնվելով իր փորձի ու ճաշակի վրա։ Գրողը խնդրում է ChatGPT-ին գեներացնել սյուժետային գծեր, բայց հերոսներին հոգի և խորություն հաղորդում է ինքը։ AI-ն այստեղ ոչ թե մեր փոխարինողն է, այլ մեր ստեղծագործական կարողություններն անսահման ընդլայնողը։

Սցենար #2. AI-ն՝ մրցակից (հակաուտոպիական)

Սա «Սև հայելու» այն սերիան է, որի իրականանալուց բոլորս վախենում ենք։ Այս աշխարհում կոնտենտի ճնշող մեծամասնությունը ստեղծում է AI-ն, քանի որ դա անհամեմատ ավելի արագ է, էժան և «բավականաչափ լավ»։ Ինչպես տպագրահաստոցի գյուտից հետո ձեռագիր մատյաններ ստեղծող գրիչները, այնպես էլ մարդ-ստեղծագործողը դառնում է հազվագյուտ ու թանկարժեք մասնագետ։ Նրանք ստեղծում են ոչ թե մասսայական, այլ բացառիկ, «արհեստանոցային» գործեր՝ գիտակների նեղ շրջանակի համար։ Հիմնական հարցը դառնում է՝ «Ի՞նչ ես դու անում, որը մեքենան չի կարող»։

Սցենար #3. AI-ն՝ նոր կտավ (հեղափոխական)

Սա ամենահետաքրքիր և անկանխատեսելի ճանապարհն է։ Այստեղ մենք դադարում ենք AI-ին ընկալել որպես օգնական կամ մրցակից։ Մենք սկսում ենք այն ընկալել որպես բոլորովին նոր արվեստի միջոց, ինչպես լուսանկարչությունն էր իր ժամանակին նկարչության համար։ Ծնվում են նոր մասնագիտություններ՝ «AI-արտիստներ», «հրամանների ճարտարապետներ» (prompt engineers), ովքեր նկարիչներ են ոչ թե վրձնի, այլ բառերի միջոցով։ Արվեստը դառնում է ոչ թե վրձինը կամ գրիչը վարպետորեն տիրապետելը, այլ ալգորիթմին ճիշտ ուղղորդելը, նրա ստեղծած քաոսից գլուխգործոցներ որսալը։ Սա մարդու և մեքենայի համատեղ պարն է, որտեղ առաջատարը դեռ մարդն է։

Կարդացեք նաև՝ «Մեզ քիչ է մնացել». գիտնականները հաշվարկել են, թե քանի տարուց արհեստական ​​ինտելեկտը կոչնչացնի մարդկությունը

Խոստովանություն. AI-ն իմ գործընկերն էր այս հոդվածում

Հիշո՞ւմ եք հոդվածի առաջին՝ մի փոքր չոր, բայց իդեալական պարբերությունը։ Այն ամբողջությամբ գրել է AI-ն։
Բայց սա ամենը չէ։

Այս հոդվածը գրելիս ես օգտագործեցի ChatGPT-ն որպես իմ ուղեղային գրոհի գործընկեր։ Ես նրանից խորհուրդ հարցրի սցենարների վերաբերյալ, նա օգնեց ինձ գտնել ավելի դիպուկ համեմատություններ, նույնիսկ առաջարկեց վերնագրի մի քանի տարբերակ, որոնցից ոգեշնչվելով՝ ես ընտրեցի վերջնականը։ Այն տվյալները, որոնք դուք կարդացիք, մարդկային վերլուծության և մեքենայական արագության համատեղ արդյունք են։

Ես օգտագործեցի AI-ն որպես գործընկեր։ Ես չվախեցա նրանից։ Ես չհանձնվեցի նրան։ Ես պարեցի նրա հետ։

Հարցը, որին բոլորս պետք է պատասխանենք, այժմ սա է. երբ երաժշտությունը միանա, մենք պատրա՞ստ կլինենք պարելու։