Թվում է, թե ամեն ինչ ճիշտ եք անում՝ խուսափում եք վեճերից, փորձում եք տեսքը պահել, ձգտում եք ուժեղ երևալ։ Այդ դեպքում ինչո՞ւ չեն անցնում հոգնածությունն ու դատարկության զգացումը, իսկ կյանքն ավելի ու ավելի է նմանվում միապաղաղ ու անհետաքրքիր սերիալի։ Շատ սովորություններ, որոնք մենք «մեծահասակին վայել» կամ «հասուն» ենք համարում, իրականում սեփական անձի հանդեպ լուռ դավաճանություն են։ Եվ ամենասարսափելին այն է, որ մենք հաճախ չենք էլ նկատում, թե ինչպես է դա տեղի ունենում։
Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:
Ըստ հոգեբանի՝ նման դիրքորոշումների հիմքում հաճախ ընկած է մանկուց եկող վախը՝ հիասթափեցնելու կամ մերժված լինելու վախը։ Մենք մեծանում ենք, բայց շարունակում ենք խաղալ «բոլորի համար հարմար» մարդու դեր՝ այդպիսով կորցնելով կապը մեր իսկական «ես»-ի հետ։ Եկեք դիտարկենք, թե որ հինգ սովորություններն են աննկատ խլում մեր էներգիան և ինչպես սկսել ապրել այլ կերպ։
Սովորություններ, որոնք տանում են դեպի հոգեկան սպառում, թեև ճիշտ են թվում
1. Լռել՝ հարաբերությունները չփչացնելու համար
Առաջին հայացքից իմաստուն է թվում՝ լռել, համբերել, հարթել սուր անկյունները։ Բայց իրականում սա սեփական զգացմունքները ներսում «թաղելու» միջոց է։ Երբ դուք անընդհատ կուլ եք տալիս զայրույթը կամ վիրավորանքը, ձեր մարմինը սկսում է «խոսել» ձեր փոխարեն. ի հայտ են գալիս գլխացավեր, մշտական հոգնածություն, ճնշման տատանումներ։
2. Համբերել, որովհետև «այդպես է պետք»
Շատերը վախենում են փոփոխություններից և մնում են չսիրած աշխատավայրում կամ հարաբերություններում, քանի որ կարծում են, թե «չի կարելի ամեն ինչ այդպես կիսատ թողնել»։ Սակայն այս համբերության գինը քրոնիկական սթրեսն ու կյանքի դատարկության զգացումն է։ Սա կամքի ուժ չէ, սա ինքնակործանում է։
3. Աշխատել մինչև ուժասպառ լինել և երբեք չբողոքել
Հասարակությունը հաճախ հիացմունքով է խոսում աշխատամոլների մասին։ Բայց «ամեն ինչ վերահսկողության տակ է» դիմակի πίσω թաքնված է օգնություն խնդրելու անկարողությունը, թույլ երևալու վախը և սեփական կարիքների համատարած անտեսումը։
4. Ճնշել զգացմունքներն ու հույզերը
«Արցունքներն ամոթ են, զայրույթը՝ վատ բան»։ Նման դաստիարակությունը ձևավորում է «ներքին գրաքննադատի», որը թույլ չի տալիս արտահայտել անգամ անկեղծ ուրախությունը։ Մինչդեռ հույզերը թուլություն չեն։ Դրանք մեր մարմնի լեզուն են, որոնք օգնում են հասկանալ, թե ինչ է կատարվում մեր ներսում։
5. Հուսալ, որ ինչ-որ մեկը կլուծի ձեր խնդիրները
Սպասել, թե ինչ-որ մեկը կգուշակի ձեր վատ վիճակի մասին, նշանակում է սեփական բարեկեցության պատասխանատվությունը բարդել ուրիշների վրա։ Իսկ երբ սպասված օգնությունը չի գալիս, ծնվում է վիրավորանքի զգացում։ Այդպես կապը խզվում է, և դուք կրկին մեկուսանում եք ձեր ներսում։
Կարդացեք նաև՝ 5 վատ սովորություն, որոնք խլում են մեր հոգեկան էներգիան
Ինչո՞ւ են այս թվացյալ ճիշտ սովորությունները վնասում հոգեկան առողջությանը
Հոգեբանները նման վարքագիծն անվանում են «ներքին բռնություն սեփական անձի նկատմամբ»։ Այն ձևավորվում է մանկության տարիներին՝ որպես պաշտպանական մեխանիզմ, սակայն հասուն կյանքում քայքայում է թե՛ առողջությունը, թե՛ հարաբերությունները։
Ահա, թե ինչի սա կարող է հանգեցնել.
- Քրոնիկական հոգնածություն. դուք անընդհատ գործում եք «ինքնաշխատ» ռեժիմով և երբեք լիարժեք չեք հանգստանում։
- Հոգեսոմատիկ հիվանդություններ. մեջքի ցավեր, մարսողության խնդիրներ, մշտական գլխացավեր։
- Դատարկության և վիրավորվածության զգացում. դուք անընդհատ ջանք եք թափում, բայց ձեզ թվում է, թե ոչ ոք դա չի նկատում։
- Կապի կորուստ սեփական անձի հետ. գալիս է պահ, երբ այլևս չեք հասկանում, թե իրականում ինչ եք ուզում դուք։
- Ճեղքվածք հարաբերություններում. ձեր զուգընկերը չի կարող աջակցել ձեզ, եթե տեղյակ չէ, թե ինչ եք դուք իրականում զգում։
Ինչպե՞ս վերադարձնել կորցրած էներգիան և սկսել ապրել սեփական կյանքով
Ելքը փոքր, բայց հետևողական քայլերի մեջ է։ Ահա, թե ինչ է խորհուրդ տալիս հոգեբանը.
- Պարբերաբար հարցեր տվեք ինքներդ ձեզ. «Ես հիմա ի՞նչ եմ զգում», «Ես իրականում ի՞նչ եմ ուզում»։ Սա կօգնի վերականգնել կապը ձեր ներաշխարհի հետ։
- Սովորեք ասել «ոչ». սկսեք պարզ իրավիճակներից, որտեղ ձեզ համար հեշտ կլինի մերժել։
- Նշումներ արեք այն պահերի մասին, երբ գործել եք ձեր կամքին հակառակ. արեք դա առանց ինքնաքննադատության, պարզապես որպես փաստ արձանագրեք օրագրում։
- Թույլ տվեք ինքներդ ձեզ բարկանալ և տխրել. դրանք բնական հույզեր են։ Պետք չէ դրանք ճնշել, այլ պետք է սովորել դրանք ճիշտ ապրել ու արտահայտել։
- Աջակցություն փնտրեք. ընկերները, հոգեթերապևտը կամ նույնիսկ համախոհների հետ առցանց զրույցը կարող են ձեզ համար կարևոր հենարան դառնալ։
Հիշե՛ք, դուք պարտավոր չեք լինել «հարմարավետ» մարդ բոլորի համար։ Դուք պարտավոր չեք ժպտալ, երբ ցավ եք զգում, կամ լռել, երբ հոգեպես ծանր է։ Ամենակարևորը սեփական անձի հետ լիակատար ազնվությունն է։ Հենց այդ կետից է սկսվում ճանապարհորդությունը դեպի այն կյանք, որն իսկապես ձերն է։
Գրանցվիր մեր 
