Իմ տատ Լուսոն նաև մի հրաշալի հեքիաթ էր պատմում գեղեցկուհի աղջկա և նրա չար խորթ մոր մասին։
Նա իրեն յուրահատուկ անկեղծությամբ վերջին քսան տարիներին շաբաթը մեկ-երկու անգամ պատմում էր այդ հեքիաթը, որի էությունը այսպիսին է. մի չար խորթ մայր իր գեղեցկուհի աղջկան ստիպել է, որ կանգնի կառուցվելիք աշտարակի հիմքում, իսկ ինքը քարեր է շարել նրա շուրջը այնքան, մինչև գեղեցկուհին ոտքից գլուխ ծածկվել է, բայց չի մահացել։
Իմ կարծիքով, նախքան այդ սիրունիկ աղջկա մահը ինչ-որ բան է պատահել տիեզերքում, և բոլոր արարածների սրտերում, և նրանցից ծնվել են ծիծեռնակներ, սոխակներ ու բազում այլ գեղեցիկ թռչնակներ, որոնք հավիտյանս պտտվելով աշտարակի շուրջը, ծղրտացել են սրտակեղեք ու թախծոտ ձայնով։
Գրանցվիր մեր 
