Որոշել էի մի շատ կոշտ ու առանց ցենզուրայի բլոգպոստ գրել ցանցային բոմժերի ու իրանց բոմժանոցների (բոմժյատնիկներ) մասին:
Սակայն իմ Հրեշտակը մի լավ խորհուրդ տվեց, նա ասաց.
-Արամ բա քեզ պետքա՞, թող ինչ ուզում են անեն, քեզ ի՞նչ, միևնույն է միշտ էլ բոմժերը եղել են ու կլինեն:
Ու ես հասկացա, որ իմ Հրեշտակը ինչպես միշտ ճիշտ է: Եվ հիմա շնորհիվ իմ Հրեշտակի ես փորձում եմ թեթև նայել այդ ամենին:
Բոմժեր, ինչպես ասում են ռուսները тфу на вас
ՈՒ ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ՝ ԵՍ ՈՒՆԵՄ ԻՄ ՀՐԵՇՏԱԿԸ…