Պարադոքսները գոյություն են ունեցել հին հույների ժամանակներից: Լոգիկայի օգնությամբ կարելի է արագ գտնել պարադոքսում թերությունը, որը ցույց է տալիս ինչո՞ւ, թվում էր թե անհնարինը հանկարծ դարձավ հնարավոր: Ամբողջ պարադոքսը կազմված է մտածելակերպի բացթողումների ու թերությունների վրա:
Ահա ամենակարողության մասին մի պարադոքս, որը անչափ շատ են սիրում պատեհ, անպատեհ օգտագործել աթեիստները.
Պարադոքսը կայանում է նրանում, որ եթե ինչ որ արարած կատարում է ինչ որ գործողություն, ապա նա կարող է սահմանափակել իր ընդունակությունը կատարել այն, հետևաբար նա չի կարող կատարել բոլոր գործողությունները, բայց մյուս կողմից, եթե նա չի կարող սահմանափակել իր գործողությունները, ապա դա այն է ինչ որ նա չի կարող:
Պարադոքսի տարբերակներից մեկը կոչվում է քարի պարադոքսը, որը հնչում է հետևյալ կերպ. Կարո՞ղ է արդյոք ամենակարող արարածը ստեղծել մի այնպիսի քար, որպեսզի հենց ինքը չկարողանա այն բարձրացնել: Եթե նա չի կարող բարձրացնել, ապա նա դադարում է լինել ամենակարող, իսկ եթե չի կարող ստեղծել՝ ուրեմն նա ի սկզբանե ամենակարող չէր:
Պարադոքսի պատասխանը հետևյալն է. թուլության առկայությունը, այնպիսին, ինչպիսին է՝ չկարողանալ քարը բարձրացնել, ամենակարողության կատեգորիայում չի գտնվում, չնայած ամենակարողության սահմանումը ենթադրում է թուլությունների բացակայություն:
Գրանցվիր մեր 
