Մի քանի մտքեր անցյալի, ներկայի և ապագայի մասին, ո՞րը բաց թողնել, իսկ որը պահել, իսկ միգուցե երեքն էլ պետք է պահե՞լ։ Այս և այլ թեմաներով մտքեր, որոնք մտորելու առիթ կտան ձեզ։
Միակ ճշմարիտը ներկան է, ինչպիսին էլ, որ այն լինի: Կեղծ է ապրել մտածելով ապագայի մասին, որը չես տեսնում, և անցյալի, որը հետ չի գա…
Ինչո՞ւ է այսքան դժվար ունեցածը գնահատել:
Մարդիկ տրված ցավի միջով պետք է անցնեն, որպեսզի հասկանան կամ սովորեն ճշմարիտը, հակառակ դեպքում ոչինչ չի ստացվի. չեն հանգստանա և չեն ընկալի ճշմարիտը:
Բաժանումի առաջին օրերին վիրավորանքն է խոսում: Նրա ազդեցության տակ մարդիկ հաճախ փորձում են ցույց տալ, որ ժպտում են, որ գիտեն մոռանալ ու, անգամ արհամարհել, բայց հենց այդ զգացումը թուլանում է, գալիս է անսահման կարոտն ու սիրո պահանջը, ինչը բնական է:
Կյանքում ամեն ինչ բնական է… Բնական է սիրո համար լացելը ու բնական է մոռանալուց հետո գիտակցելը, որ զուր ես լացել…
Կյանքում հավերժական զգացումներ չկան: Ինքներս մեզ կխափենք, եթե փորձենք ապացուցել հակառակը: Ամեն ինչն էլ անցողիկ է, ուզենք, թե չուզենք…
Ես չեմ կարոտում անցյալը, ինչպիսին էլ, որ այն լինի…
Բաժանումից հետո կարոտելը բնական երևույթ է: Անբնական կլիներ, եթե չկարոտեինք: Մարդ ինչքան էլ վիրավորված լինի, միևնույն է չի կարողանա զգացածը ջնջել, ու գեթ այն պատճառով, որ սիրո առարկան շատ բան է տվել նրան հիշելու…
Բնավորությունը հաճախ դառնում է այն գործոնը, որը խանգարում է բնական ապրել…
Երբեմն ինչ-որ բան ապացուցելու համար ինքներս մեզ շեղում ենք ճիշտ ուղուց, ինչի համար անմխիթար տանջվում ենք` փորձելով այլ պատճառներ փնտրել….
Հրապարակման ներկայացրեց՝ Արփինե Թովմասյանը
Դուք նույնպես կարող եք հրապարակել Ձեր նյութը Mediamag.am-ում։ Նյութը հրապարակելու համար սեղմեք ներքևի կոճակը.
Գրանցվիր մեր 
