Եվ այն բանից հետո, երբ այդպես էլ չկարողացար հասկանալ և իրագործել դժվարը, սկսում ես հասկանալ.
Որ մաքուր օդին քնելն ավելի լավ է։
Որ կանաչի մեջ ապրելն ավելի լավ է։
Որ պետք է բարձրացնել սայթաքողին։
Որ պետք է գիշերը օթևան փնտրողին տուն թողնել։
Որ պետք է հյուրասիրել յուրաքանչյուրին, ով տուն է մտել։
Որ պետք է բերել, եթե խնդրում են։
Որ պետք է առաջինը վճարել։
Որ պետք է արգանակ պատրաստել հիվանդի համար՝ նույնիսկ անծանոթ։
Որ պետք է չնյարդայնանալ նյարդայնացնողից։
Հողը պետք է սիրել։ Ջուրը պետք է սիրել։
Մաքուր օդը պետք է սիրել։
Երեխաներ պետք է ուզենալ։
Դեն նետել ավելորդը, աղբը։
Մնալ մի կնոջ հետ։
Ծիծաղել, եթե ծիծաղելի է։ Բարձր։
Լացել, եթե ցավում է։ Ցածր։
Վիրավորել կարող է միայն վատ մարդը։ Լավը՝ կհեռանա քո վիրավորանքներից։
Պետք է վերականգնել տոհմը, որպեսզի հասկանալ՝ ո՞վ կար այնտեղ և որտեղի՞ց ես սերում։
Պետք չէ ամաչել բժշկի գնալուց։
Այցելել գերեզման։
Մահը՝ մահ է։
Եվ մինչ դա, դեռ որոշ ժամանակ կա։
Միխաիլ Ժվանեցկի, մինիատյուրա «Հասարակ բաներ»՝
«80-ականներ» գրքից
Գրանցվիր մեր 
