Երևույթները մեզանից հեռանալով ավելի պարզ չեն սկսում երևալ, այլ հակառակը` մեր հիշողության մեջ պահպանվում են նրանց հատկանիշներից միայն մի քանիսը:
Գտնվելով որոշակի իրավիճակում մենք հակված ենք ճիշտ կողմնորոշվելու, այսինքն` անելու այն, ինչը թելադրում է մեր ողջ էությունը հենց տվյալ իրավիճակում: Մենք ճիշտ ենք կողմնորոշվում, քանի որ բոլոր գործոնները մեր աչքի առաջ են այդ պահին, իսկ նրանց նկատմամբ մեր զգացմունքնային արձագանքը`անմիջական: Իսկ արդեն կորցնելով և հեռանալով` հաճախ կարոտում ենք: Կարոտն էլ մեզ ստիպում է կարոտի օբյեկտի լավ կողմերը խոշորացույցով տեսնել, իսկ վատերը գրեթե ջնջում է հիշողությունից: Եվ մենք որոշում ենք վերանայել մեր որոշումներն ու գործողությունները. hեռվից փորձում ենք վերագնահատել այն, ինչը արել ենք, երբ շատ մոտ էինք: Ծանրութեթև ենք անում կատարվածը գիտակցական փաստարկներով. հիմնականում գիտակցականներով, քանի որ զգացմունքայինները հեռվից այդքան էլ մատչելի չեն: Եվ կարող ենք անգամ մտածել, որ սխալվել ենք և վերադառնալ` հենց այդ գիտակցական փաստարկների ուժով… Եվ կատարվում է այն, ինչը արդեն մի անգամ կատարվել է, քանի որ մեզ վերադարձրել են մեծամասամբ գիտակցական փաստարկները, բայց հեռացել էինք անշուշտ սրտի թելադրանքով (դա միշտ էլ այդպես է լինում) …Իսկ սիրտը հակված է վերադառնալու իր նախկին սովորույթներին…
Այստեղ կարելի է հիշել ժամանակի մասին… Այն, որ ժամանակը փոխում է ամեն ինչ. «Ժամանակը կարող է փոխել մեզ, իրեն, մեր բնավորությունները և հետևաբար մեր զգացմունքները միմյանց հանդեպ»: Եվ առավելապես հիշում ենք ժամանակի ամեն ինչ փոխելու մեծ հզորության մասին, երբ հեռվից նայելով նրան, ումից հեռացել ենք, ինչ-որ փոփոխություններ ենք նկատում: Ժամանակը փոխում է շատ բան, այո, բայց ինչ վերաբերում է մարդկանց, ժամանակը մակերեսային փոփոխությունների է ունակ. կարող է փոխվել այն ամենը, ինչը տեսանելի է հեռվից, իսկ երբ մոտենում ենք, նկատում ենք, որ այդքան էլ շատ բան չի փոխվել, քանի որ մարդկային էություններն անփոփոխ են:
Իսկ մենք վերադարձել էինք «կրկին փորձելու» ակնկալիքով… Բայց չէ, անիմաստ է նստել հին նավը` լրիվ նոր հույսերով ու սպասումներով:
Ուստի հարաբերություններում չկա վերսկսում, կա զուտ կրկնում…
Եվ հուսալ, որ այս անգամ ամեն ինչ այլ կերպ կընթանա, նույն բանն է, ինչ նայել միևնույն ֆիլմը երկրորդ անգամ` սպասելով այլ վերջաբանի: Չէ, ոչ մի դեպքում ես չեմ ասում, որ չարժե նայել որևէ ֆիլմ միայն այն պատճառով, որ այն արդեն տեսել ես. չէ՞ որ կան մարդիկ, ովքեր սիրում են նայել նույն ֆիլմը բազում անգամներ: Թեկուզ ես նրանցից չեմ, բայց և կան այնպիսի ֆիլմեր… Այնպիսի արտակարգ գեղեցիկ ֆիլմեր, որոնք արժե նայել ու նայել…
Հատված Արմինե Հակոբյանի «Ժամադրություն մտքերի աշխարհում» գրքից
Հրապարակման ներկայացրեց՝ Արմինե Հակոբյանը
[infobox title=’Ուշադրություն’]Դուք նույնպես կարող եք հրապարակել Ձեր նյութը Mediamag.am-ում։ Նյութը հրապարակելու համար սեղմեք ներքևի կոճակը. [/infobox]
Գրանցվիր մեր 
