Ըստ հանդերձյալ կյանքի մասին տարատեսակ պատկերացումների՝ մահից հետո շարունակում է ապրել անհատի բուն էությունը, որը կարող է նրա ինչ-որ մասնիկը լինել կամ ամբողջ հոգին։ Այն տալիս է անձնային նույնականություն կամ նիրվանա։ Հանդերձյալ կյանքի հակադարձը մահից հետո մոռացման հավատն է։ Մի շարք տեսություններ պնդում են, որ մահից հետո գոյությունը հոգևոր ոլորտն է ընդգրկում, իսկ համաձայն հայտնի տեսությունների մի ստվար զանգվածի էլ՝ անհատը կարող է վերածնվել և նորից սկսել կյանքի բոլորաշրջանը՝ մոռանալով իր նախկին կյանքի մասին։
Այդպիսի վերածնունդները կարող են կատարվել այնքան, մինչև մարդը հասնի հոգևոր ոլորտի մակարդակին և գնա այլ աշխարհ։ Հանդերձյալ կյանքի մասին հիմնական պատկերացումները ծագում են կրոններից, էզոթերիզմից և մետաֆիզիկայից։ Ըստ մի շարք հավատների համակարգերի՝ այդ թվում աբրահամիզմի՝ մահից հետո մարդիկ՝ իրենց կյանքում կատարած արարքներին համապատասխան, գոյության նոր մակարդակի են անցնում՝ դատվելով Աստծո դատաստանի կողմից։ Հնդկական կրոններում՝ վերածննդի մասին ուսմունքների մեջ, շարունակական կյանքի բնույթը ուղղակիորեն որոշվում է ապրած կյանքում կատարած արարքներով։
Շարունակությունը՝ «Ժամանց և տեղեկատվություն» ալիքի հոլովակում:
Գրանցվիր մեր Telegram ալիքին։ Ուղարկում ենք միայն թարմ հոդվածները և ամենաառաջինը հենց Ձեզ:
