Մի անգամ մարդը արծվի ձու է գտնում և դնում այն հավերի մոտ:
Արծվի ճուտիկը մեծանում էր հավի ճուտիկների հետ և հետզհետե նմանվում էր նրանց՝ նա կչկչում էր հավի պես, փորփրում էր հողը ճիճու գտնելու ակնկալիքով և չեր կարողանում թռչել:
Անցնում են տարիներ: Մի անգամ արդեն մեծացած արծիվը երկնքում վեհ մի թռչուն է տեսնում: Շատ վեհ կեցվածքով թռչունը ճեղքում էր քամու ալիքները և հազվադեպ թափահարում թևերով:
Հիասթափված արծիվը հարցնում է.
– Ո՞վ է սա:
– Սա Արծիվն է՝ բոլոր թռչունների արքան, – պատասխանում են նրան: – Նա պատկանում է երկնքին, իսկ մենք հավերս՝ պատկանում ենք երկրին, հողին:
Այսպես ապրեց արծիվը որպես հավ և մեռավ որպես հավ, քանի որ հավատում էր իր հավային պատկանելիությանը:
Ձեր շրջապատը ազդում է Ձեզ վրա ուզում եք Դուք դա, թե ոչ: Հիշե՛ք այս մասին և նաև հիշե՛ք, որ Ձեր շրջապատի սահմանափակ չափորոշիչները ոչ մի դեպքում Ձեր հնարավորությունների որոշիչ չեն կարող լինել:
Գրանցվիր մեր 
