Իր պատանեկության տարիներին նրա արվեստի ուսուցիչը դա Վինչիին վստահեց «Քրիստոսի մկրտությունը» նկարում հրեշտակի գլուխը նկարելը։ Երբ Վերրոկիոն տեսավ այն կախարդանքը, որը Լեոնարդոն կարողացավ ստեղծել կտավի վրա, նա կոտրեց իր վրձինը սրտում և երդվեց այլևս երբեք չնկարել:

Իսկ ինչպիսի նոթատետրեր է թողել Լեոնարդոն։

Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:

Նրա անելիքների ցուցակները ավելի շատ նման են պոեմի:

«Ցույց տալ, թե ինչպես են ձևավորվում և ցրվում ամպերը, և ինչու է մի ալիքը մյուսից ավելի կապույտ թվում, նկարագրել ձյան և կարկուտի պատճառները և ինչպես են օդում ձևավորվում նոր ձևեր, ծառերի վրա նոր տերևներ, իսկ ցուրտ վայրերում՝ քարերի վրա սառցալեզվակներ»:

Գյուտարարը ձախ ձեռքով գրում էր անհավանական փոքր տառերով, աջից ձախ՝ բոլոր տառերը շրջելով հայելային։ Հանրահայտ «Լեոնարդոյի ձեռագիրը»:

Նա խոսում էր հանելուկներով, օգտագործում էր փոխաբերություններ և հորինում գլուխկոտրուկներ։ Նկարիչն իր ստեղծագործությունները ստորագրելու փոխարեն դնում էր նույնականացման հատուկ նշաններ։ Օրինակ, նրա որոշ կտավների վրա կարելի է տեսնել խորհրդանշական թռչող թռչ թռչուն:

Իսկ նրա գլուխգործոցների, այդ թվում՝ Մոնա Լիզայի մասին խորհրդածելուց մարդու մինչև հիմա շունչ է կտրվում: Բանը ցրման սկզբունքի մեջ է: Նկարչի կտավների առարկաները հստակ սահմաններ չունեն. ամեն ինչ լղոզված է, թափանցում է մեկը մյուսի մեջ, ինչը նշանակում է, որ այն շնչում է, ապրում, արթնացնում երևակայությունը:

Նա հատուկ ծխով ծխահարում այն ​​սենյակը, որտեղ աշխատում էր, որպեսզի ծխի քուլաներում պատկերներ փնտրի: Այս էֆեկտի շնորհիվ հայտնվեց Ջոկոնդայի թարթող ժպիտը։

Լեոնարդո դա Վինչին համարվում է իտալական վերածննդի հանճարներից մեկը։ Կարելի է համարել, որ դա ճիշտ չէ։ Նա եզակի է՝ ոչ առաջ, ոչ էլ հետո պատմության մեջ այդպիսի մարդ չի եղել։ Ո՞վ էր նա։

Որպես ճարտարապետ մասնակցել է տաճարների կառուցմանը։ Ֆլորենտինացին միակն էր, ով մշակեց եկեղեցիների նախագծում, որտեղ բեմը դրված է մեջտեղում (մարդու պորտը), իսկ աղոթողները հավասարաչափ շուրջը:

Որպես գյուտարար՝ նա մշակել է ուղղաթիռի, տանկի, կառավարվող հրթիռի, սուզանավի, ականանետի, պարաշյուտի և այլ հրաշքների գծագրեր։

Մանրուքներից նա հորինեց.

• բացվող հրդեհային սանդուխտ,
• եռաստիճան փոխանցման տուփ,
• պտուտակավոր կտրիչ,
• հեծանիվ,
• շնչառական խողովակ ջրասուզակների համար,
• պտտվող բեմ,
• գնդային առանցքակալ,
• ծալովի կահույք և շատ ավելին:

Նրա «Համամասնությունների կանոնը», որը պատկերում է քառակուսու վրա գրված մի մարդու, դարձել է հայտնի խորհրդանիշ։ Լեոնարդոն նաև առաջինն էր, ով գծեց ներքին օրգանների կառուցվածքը, ուսումնասիրեց պտղի ներարգանդային զարգացումը և գլխուղեղի գիպսային կաղապարներ պատրաստեց։

Հանճարեղ գիտնականը Կոպեռնիկոսից 40 տարի առաջ մեծատառերով գրել է. «IL SOLE NO SI MUOVE» – «Արևը չի շարժվում»: Եվ Նյուտոնից 200 տարի առաջ հայտնաբերեց համընդհանուր ձգողության օրենքը:

«Ցանկացած ծանրություն հակված է ամենակարճ ճանապարհով ընկնել դեպի կենտրոն: Ամբողջ Երկիրը պետք է գնդաձեւ լինի»։

Կարդացեք նաև՝ Մեծն Լեոնարդո դա Վինչիի 20 իմաստուն մտքերը

Ինչպե՞ս կարող էր սովորական մարդը անել այս ամենը։ Նա մահացավ անսովոր կերպով՝ թագավոր Ֆրանցիսկոս I-ի գրկում՝ Աստծուց և մարդկանց ներողություն խնդրելով «որ չի արել արվեստի համար այն ինչ կարող էր անել»։

Կարծում ենք՝ օգտակար կլինի իմանալ մի մարդու կյանքի դասերը, ով ընդմիշտ գերազանցել է իր ժամանակը։ Առավել ևս, որ դրանք միանգամայն տրամաբանական են թվում։

Այսպիսով, եզրակացություններ.

1. Պետք չէ լինել միայն մեկ մարդ: Դուք կարող եք թույլ տալ ինքներդ ձեզ փնտրել ամբողջ կյանքում և փորձել ձեզ նորանոր դերերում։ Սա նորմալ է:

2. Յուրաքանչյու խոչընդոտ փակուղի չէ, դա հնարավորություն է քեզ նոր բանում փորձելու համար:

3. Կարևոր է գնալ սեփական ճանապարհով։ Լեոնարդոյի հայրը, լինելով նոտար, երկար ժամանակ փորձում էր նրան ծանոթացնել ընտանեկան մասնագիտությանը։ Լավ է, որ նրա մոտ դա չստացվեց։

4. Եթե ինչ-որ բան չի ստացվում, անցեք այլ բանի: Լեոնարդոն երբեք չի շտապել աշխատանքն ավարտին հասցնել, քանի որ թերի լինելը կյանքի էական որակ է։ Ավարտել նշանակում է սպանել։

5. Դանդաղը միշտ չէ, որ վատ է: Արարչի դանդաղկոտությունը քաղաքում խոսակցությունների առիթ էր, նա կարող էր երկու-երեք հարված կատարել վրձնով և երկար օրերով հեռանալ քաղաքից, օրինակ՝ Լոմբարդիայի հովիտները բարելավելու կամ ջրի վրայով քայլելու ապարատ ստեղծելու համար։

Հեղինակը չորս տարի նկարել է Մոնա Լիզայի հանրահայտ դիմանկարը, արդյունքում դիմանկարը մնացել է Լեոնարդոյի մոտ, իսկ այժմ այն ​​կարող ենք տեսնել Լուվրում։ Եթե ​​նա դա աներ ժամանակին և ըստ ժամկետների, մենք կարող էինք երբեք չիմանալ դրա մասին: