Ես լաց եմ լինում, բայց ոչ բարձրաձայն, այլ կիսաթաքուն:

Ես լաց եմ լինում ծիծաղի տեսքով:
Մարդիկ կարծում են անհոգ եմ, ուրախ,
Նրանք կարծում են սրիտս է խնդուն:
Այդպես չէ ավաղ:

Սիրտս մղկտում, ներսից ճաքճքում
Իսկ դրսից նորից ուրախ եմ թվում:
Ուրախանում եմ, քահ-քահ ծիծաղում,
Իսկ ներսից սիրտս միշտ լաց է լինում:

Երանի թե և ես ծիծաղեի և սիրտս ու հոգիս ինձ հետ միասին…