Մի անգամ մի մարդուն այցելում են Հարստությունն ու Աղքատությունը և հարցնում նրան. «ո՞վ է մեզանից ավելի գեղեցիկ»: Մարդը, իհարկե, շփոթվում է և չի կարողանում պատասխանել:
Եթե նա ասեր, որ Աղքատությունը ավելի գեղեցիկ է, ապա Հարստությունը կբարկանա և կլքի իրեն: Եթե նա ասեր, որ Հարստությունն է գեղեցիկ, ապա Աղքատությունը նրան կտանջի մինչ կյանքի վերջ:
Մի փոքր մտածելով մարդն ասում է. «քանի դեռ դուք կանգնած եք մի տեղում, ես հենց այսպես չեմ կարող որոշել: Ավելի լավ է քայլեք»: Սկսեցին նրանք գնալ ու գալ, պտտվել, ցուցադրել իրենց լավագույն կողմից: Նայում է նրանց մարդը և ասում. «Դու, Աղքատություն, շատ գեղեցիկ ես մեջքից, երբ հեռանում ես: Իսկ դու, Հարստություն, ուղղակի չքնաղ ես, երբ դեմքով դեպի ինձ ես շրջվում, երբ գալիս ես»: