«Ա՜խ, էլի սկսեցիր… Դա հին սնահավատություն է», – մտքում ժպտում ենք մենք, երբ տատիկը կամ մայրիկը, խորհրդավոր շշուկով իջեցնելով ձայնը, զգուշացնում են. «Լավ բաներիդ մասին բարձրաձայն մի՛ խոսիր, աչքով կտան»։ Մենք՝ քսանմեկերորդ դարի զավակներս, քաղաքավարի գլխով ենք անում, բայց արդեն պլանավորում ենք Instagram-ի հերթական «սթորին»՝ նվիրված մեր նոր աշխատանքին, գալիք ճամփորդությանը կամ այն հանճարեղ բիզնես-գաղափարին, որը պիտի փոխի աշխարհը։
Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:
Բայց ի՞նչ կզգաք, եթե իմանաք, որ ձեր տատիկի այս «հնացած» խորհրդի հետևում թաքնված է ոչ թե միստիկա, այլ սառը, հաշվենկատ և անաչառ գիտություն։ Պարզվում է՝ «աչքով տալը» իրական ֆենոմեն է, պարզապես այն կապ չունի չար հայացքների կամ բացասական էներգիայի հետ։ Մեղավորը… ձեր իսկ ուղեղն է։
Վաղաժամ տոնակատարություն. ինչպես է ուղեղը «գողանում» ձեր մոտիվացիան
Պատկերացրեք, որ որոշել եք նիհարել տասը կիլոգրամով։ Դուք ոգևորված եք, արդեն գնել եք մարզասրահի աբոնեմենտ և պատմում եք բոլոր ընկերներիդ, թե ինչ մեծ նպատակի եք գնում։ Նրանք ասում են՝ «Ապրե՜ս», «Հալա՜լ է քեզ», «Դու անպայման կկարողանաս»։ Ձեր ֆեյսբուքյան գրառումը հավաքում է 150 լայք։ Ձեզ թվում է, թե թևեր եք առել։
Եվ հենց այստեղ է թաքնված ծուղակը։
Հոգեբանության մեջ այս երևույթը բացատրվում է «սոցիալական իրականություն» (social reality) հասկացությամբ։ Երբ դուք հրապարակայնորեն հայտարարում եք ձեր նպատակի մասին և դրա դիմաց ստանում սոցիալական հավանություն (լայքեր, գովասանքի խոսքեր), ձեր ուղեղն արտադրում է դոֆամին՝ հաճույքի հորմոնը։ Այս զգացողությունը գրեթե նույնական է այն բավարարվածությանը, որը դուք կզգայիք նպատակին իրապես հասնելուց հետո։
Այլ կերպ ասած, դուք խաբում եք ձեր ուղեղին։ Այն ստանում է հաճույքի իր չափաբաժինը՝ նախքան իրական աշխատանքը կատարելը։ Ձեր ենթագիտակցությունը կարծես թե «հաշիվը փակում է»՝ նշելով. «Այս գործն արված է, մենք արդեն հերոս ենք, մեզ գնահատել են»։
Արդյունքում, երբ հաջորդ առավոտյան զարթուցիչը զնգում է, և դուք պետք է հրաժարվեք քաղցր թխվածքից կամ գնաք մարզվելու, ձեր մոտիվացիան զգալիորեն նվազած է լինում։ Ինչո՞ւ տանջվել, եթե հաճույքի պարգևն արդեն ստացված է։
«Խորհրդատուների բանակը». ինչպես է ուրիշների կարծիքը թունավորում գաղափարը
Եկեք անկեղծ լինենք. երբ մենք կիսվում ենք մեր ծրագրերով, մենք բախվում ենք կարծիքների մի ամբողջ տարափի, որոնք միշտ չէ, որ օգտակար են։
- Կասկած սերմանողները։ Ոմանք, գուցե և ոչ չարամտորեն, կփորձեն ձեզ հետ պահել։ «Դե, գիտե՞ս, հիմա դժվար ժամանակներ են բիզնես սկսելու համար», «Իսկ դու վստա՞հ ես, որ դա քոնն է»։
- Չափազանց բարեսիրտները։ Սրանք երբեմն ամենավտանգավորն են։ Նրանք անկեղծորեն ցանկանում են օգնել և սկսում են տալ տասնյակ «անգին» խորհուրդներ, որոնք հաճախ հակասում են միմյանց և ձեր սկզբնական տեսլականին։ «Իսկ ինչո՞ւ այսպես չես անում», «Լսիր ինձ, ես փորձից գիտեմ՝ ինչպես է պետք»։
Արդյունքում, ձեր պարզ, հստակ և ոգեշնչող գաղափարը սկսում է ծածկվել ուրիշների վախերի, կասկածների և խորհուրդների հաստ շերտով։ Դուք սկսում եք կասկածել ինքներդ ձեզ վրա։ Ձեր ներքին կրակը, որը վառվում էր ձեր գաղափարից, սկսում է թուլանալ ուրիշների «բարի» խորհուրդների սառը ջրի տակ։
Կարդացեք նաև՝ Ինչի՞ մասին երբեք չպետք է որևէ մեկին պատմել: Ավելի լավ է լռել
Ինչու՞ է, այնուամենայնիվ, լռությունը ոսկի
Երբ դուք լուռ եք մնում, ձեռք եք բերում մի քանի հոգեբանական առավելություն.
- Պահպանվում է մտավոր լարումը։ Ձեր ուղեղում պահպանվում է անավարտ գործի զգացողությունը։ Այս դրական լարումը դառնում է այն վառելիքը, որը ստիպում է ձեզ գործել, այլ ոչ թե բավարարվել վաղաժամ գովասանքով։
- Ձեր գաղափարը պաշտպանված է։ Այն նման է նոր ծլած բույսի։ Այն պետք է պաշտպանել քամուց և ցրտից, մինչև արմատները խորանան հողի մեջ։ Լռությունը ձեր ջերմոցն է, որտեղ ձեր գաղափարը կարող է հզորանալ՝ առանց արտաքին միջամտության։
- Գործերն ավելի բարձր են խոսում, քան բառերը։ Պատկերացրեք երկու սցենար.
- Դուք մեկ ամիս շարունակ բոլորին պատմում եք, որ պատրաստվում եք մեքենա գնել, և վերջապես գնում եք այն։ Մարդկանց արձագանքը, ամենայն հավանականությամբ, կլինի զուսպ. «Դե, շնորհավոր, վերջապես»։
- Դուք ոչինչ չեք ասում և մի օր աշխատանքի եք գալիս ձեր նոր մեքենայով։ Մարդկանց արձագանքը կլինի անկեղծ զարմանք. «Վա՜ու, ե՞րբ հասցրիր»։
Երկրորդ դեպքում ձեր հաջողության ազդեցությունն ու ձեր սեփական բավարարվածության զգացումը տասնապատիկ ավելի հզոր են։
Եզրակացություն. լսե՛ք ձեր տատիկին
Այսպիսով, հաջորդ անգամ, երբ մեծ ծրագիր կունենաք, մի շտապեք այն վերածել ֆեյսբուքյան գրառման։ Պահպանեք ձեր էներգիան, պաշտպանեք ձեր գաղափարը և կենտրոնացեք գործողության վրա։
Թող ձեր լռությունը լինի ոչ թե վախի, այլ ուժի և ռազմավարության նշան։ Իսկ երբ հասնեք ձեր նպատակին, թող ձեր հաջողությունը խոսի ձեր փոխարեն։ Վստահ եղեք, այն կհնչի շատ ավելի բարձր, քան ցանկացած բառ։
Ձեր տատիկը, պարզվում է, ոչ միայն լավագույն թանն էր պատրաստում, այլև բնազդաբար հասկանում էր հաջողության հոգեբանության ամենակարևոր կանոններից մեկը։
Գրանցվիր մեր 
