Այսօրվանից ասում եմ ո՛չ զգացմունքներին, ասում եմ ո՛չ իմ սիրուն ու փակում եմ սիրտս հազար կողպեքների ետևում: Այսուհետ էլ չեմ սիրում ու չեմ սիրելու: Այլևս ոչ մի տառապանք, ոչ մի հիասթափություն, ոչ մի անտանելի տրամադրություն զգացմունքների պատճառով: Հերի՛ք է:
Ճիշտ է սերը և զգացմունք ասվածը լավ բաներ են, խորհրդանշում են բարին, բայց նրանք վաղուց արդեն կորցրել են իրենց արժեքը, այժմ դրանք չեն գնահատվում, ավելին մարդկանց մեծ մասի մոտ ծիծաղ ու տարակուսանք են առաջացնում: Մարդիկ զարմանում են, երբ լսում են որ սիրում ես, որ խելագարվում ես մեկի համար:
Չէէէէէէ՜, վերջ: Այսուհետ ես էլ եմ ուզում լինել “նորմալ” մարդկանց նման: Սեր -մեր չկա այլևս: Սիրտս կողպում եմ ու ձայնազրկում, ու խոսելու իրավունք տալիս եմ միայն ուղեղիս:
Վե՛րջ անցնում եմ “նորմալ” մարդկանց շարքերը: