Մեծերը գնալուց նույնիսկ՝ գեղեցիկ են գնում.

Օսկար Ուայլդը մահանում էր մի սենյակում, որի պատերին փակցված էին անճաշակ պաստառներ: Վրա հասնող մահը նույնիսկ չփոխեց նրա վերաբերմունքը կյանքի հանդեպ: «Սպանող գունավորում: Մեզնից մեկը պետք է գնա» բառերից հետո՝ նա գնաց:

Թագուհի Մարիա Անտուանետան լաստակի վրա բարձրանալիս, սայթաքում է և տրորում դահիճի ոտքը. «Ներեք խնդրում եմ մըսյո, դա պատահաբար ստացվեց»:

Կայսրուհի Ելիզավետա Պետրովնան չափազանց զարմացրեց բուժակներին, երբ մահվանից կես րոպե առաջ, հանկարծակի նստում է և սպառնալից հարցնում. «Ի՞նչ է, ես դեռ ո՞ղջ եմ»: Բայց բժիշկները չէին էլ հասցրել վախենալ, երբ ամեն ինչ ինքն իր տեղն ընկավ:

Ամերիկյան դրամատուրգ Յուջին Օնիլ. «Ես այդպես էլ գիտեի, ես այդպես էլ գիտեի: Ծնվեցի հյուրանոցում և գրողը տանի՝ հյուրանոցում էլ մահանում եմ»:

Լրտեսուհի պարուհի Մատա Հարին իր վրա նշան բռնած զինվորներին օդային համբույր է ուղղարկում և ասում. «տղաներ, ես պատրաստ եմ»:

Անգլիացի գրող արձակագիր Սոմերսեթ Մոեմ. «Մահանալը տաղտկալի և անշնորհակալ գործ է: Ինձնից ձեզ խորհուրդ՝ երբեք դրանով մի զբաղվեք»:

Անգլիացի հանրաճանաչ վիրաբույժ Ջոզեֆ Գրինը սովորույթի համաձայն ստուգում էր զարկերակը: «Զարկերը դադարեցին», – ասաց նա:

Անգլիացի գրող և քննադատ Լիթթոն Սթրեյչի. «Եթե սա է մահը, ապա ես հիացած չեմ նրանով»: