Դավ ու կռիվ, զուր դատաստան,
Վեճ ու դավով մի ապաստան,
Սեր է կոչվում՝ մոլորված սեր,
Որ շեղում է ճամփից ահեղ
Երկու սրտեր սիրահարված,
Ճամփից շեղված ու մոլորված,
Երկու սրտեր, որ իրար հետ պատնեշ են մի՝
Անպատժելի, անքանդելի,
Բայց առանձին՝ թույլ են անկեղծ,
Հեշտ կոտրվում, լաց են լինում,
Նույն հեշտությամբ ապաքինվում՝
Կպչում իրար, սեր են ծնում,
Ծնում, սնում, դաստիարակում,
Եվ սերնդին են ժառանգում…

[box style=’info’] Դուք նույնպես կարող եք ուղարկել Ձեր ստեղծագործությունները, մտքերը կամ այլ հոդվածներ: Մանրամաներին ծանոթանալու համար սեղմեք այստեղ: [/box]