Մարդկանց գոյությունը մոլորակի վրա չի կարելի անվանել անամպ, նույնիսկ նրանք, ովքեր «ամեն ինչ ունեն», ունեն տխրության իրենց պատճառները: Իսկ մենք, հոգին թեթևացնելու համար, հաճախ գնում ենք ոչ թե հոգեբանների, այլ հարազատների ու ընկերների մոտ։ Իմացեք, թե արդյո՞ք արժե նրանց պատմել ձեր խնդիրների մասին:

Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:

Պե՞տք է արդյոք այլ մարդկանց պատմել սեփական խնդիրների մասին

Մարդը, ով ցանկանում է ուշադրություն, կարեկցանք և աջակցություն ստանալ, պետք է հասկանա, որ միշտ չէ, որ կստանա այն, ինչ ուզում է։ Ամեն ինչ կապված է գիտակցության բնույթի և մարդկության մեղքերի հետ. ոչ բոլորն են կարողանում իսկապես հասկանալ ձեր խնդիրը և անկեղծորեն կարեկցել, առավել ևս օգնել: Դրա համար կան մի քանի պատճառներ:

Ուրիշի վշտի մեջ խորանալու դժկամություն

Որպես կանոն, մարդիկ կես ականջով են լսում ձեր ասածը, հատկապես, եթե խոսակցությունը բացասական երանգ է ստանում։ Պատճառը պարզ է՝ յուրաքանչյուրն ունի իր սեփական խնդիրները, ոչ ոք չի ուզում լսել ուրիշների խնդիրների մասին: Արժե՞ արդյոք սեփական խնդիրներով կիսվել մեկի հետ, ով բավականաչափ ուշադիր չէ ձեր հանդեպ: Որոշեք ինքներդ, բայց դժվար թե բավարարվածություն կամ թեթևացում զգաք նման երկխոսությունից: Խոսելով ձեր դժբախտությունների մասին և փնտրելով պատասխաններ, դուք կհանդիպեք նվազագույն ներգրավվածության, և դա կարող է վիրավորել ավելի խորը:

Անհարգալից վերաբերմունք ուրիշների խնդիրների նկատմամբ

Յուրաքանչյուր մարդ յուրովի է ընկալում կյանքի բացասական իրավիճակները։ Ոմանց համար հարազատի մահը կարող է վշտի պատճառ չլինել, իսկ ոմանք էլ ամիսներ շարունակ լաց կլինեն աշխատանքից ազատվելու համար: Այնպես որ, մենք չենք կարող միշտ կանխատեսել, թե ինչ արձագանք կառաջացնի մեր պատմությունը։ Լավագույն դեպքում, դուք կկանգնեք անտարբերության և խնդրի խորության ընկալման իսպառ բացակայության հետ, վատագույն դեպքում՝ ձեզ կարող են ծաղրել, քմծիծաղել և ասել, որ դուք դարդ եք անում անհեթեթության համար: Նման արձագանքները պայմանավորված են մարդկանց մեծ մասի կարեկցանքի ցածր մակարդակով կամ, որ ավելի տհաճ է, ձեր հանդեպ անտարբեր վերաբերմունքով։

Կարդացեք նաև՝ Ինչի՞ մասին երբեք չպետք է որևէ մեկին պատմել: Ավելի լավ է լռել

Չարախնդություն և նախանձ

Վա՞տ է արդյոք խոսել սեփական խնդիրների մասին: Իհարկե ոչ, բայց հիշեք, որ մարդիկ իրենց բնույթով բավականին նախանձ են։ Լսելով այն մասին, որ ձեզ մոտ ամեն ինչ վատ է, նրանք ոչ թե կկարեկցեն, այլ կուրախանան իրենց մեջ։ Դա տեղի է ունենում, որպես կանոն, միայն նրանց հետ, ովքեր դժգոհ են իրենց կյանքից կամ դրա որոշ բաղադրիչներից։ Այդ մարդն իրեն միշտ կհամեմատի ուրիշների հետ և կմտածի. «Ինչո՞ւ նրանք ունեն, իսկ ես՝ ոչ»:

Եվ երբ այս հաջողակ «ինչ-որ մեկը» կորցնում է արժեքավոր և կարևոր բան, այդ նույն ստոր զգացումը կբռնկվի նախանձի մեջ: Ցավոք սրտի, շատ մարդիկ կան, ովքեր այսպես են մտածում, և նրանց հետ ոչինչ հնարավոր չէ անել՝ գիտակցության և ենթագիտակցության հետ աշխատելը միայն նրանց ուսերին է դրված: Սակայն ավելի լավ է նրանց հետ ընդհանրապես չշփվել, քանի որ ուրիշների նախանձը էներգետիկորեն ուժեղ զգացում է, այն կարող է կործանել շատ այլ ճակատագրեր։