Չարլզ Բուկովսկուն երկար ժամանակ չէին ճանաչում որպես գրող, ուստի նա ստիպված էր իր պատմվածքները տպագրել ամերիկյան էժանագին թերթերում և անխոնջ աշխատել՝ ինչ-որ կերպ ծայրը ծայրին հասցնելու համար։
Չմոռանաք բաժանորդագրվել մեր Telegram ալիքին:
Նա երկար ժամանակ աշխատել է փոստային բաժանմունքում։ Իր աշխատանքից ազատվելուց 10 տարի անց նա ասաց.
«Տասնմեկուկես տարի գիշերային հերթափոխով և երկուսուկես տարի ցերեկային հերթափոխով: Գիշերը չէի կարողանում քնել, ուստի ձևացնում էի, որ դա ինչ-որ անվերջ երեկույթ է»:
Ալկոհոլը, մարդկային կրքերը և կանայք նրա ստեղծագործության ամենաառանցքային թեմաներն են։ Բուկովսկին պարզապես անկեղծ չէ, նա բարձրաձայն ասում է այն, ինչ ուրիշները երբեք չեն ասի իրենց կյանքում: Պետք է կարդալ նրա վեպերը, բայց առայժմ եկեք ծանոթանաք սուր լեզվի և հայհոյանքի վարպետի հետաքրքիր մեջբերումներին՝ նրա «Կանայք» վեպից։
«Եթե ինչ-որ վատ բան է պատահում, դու խմում ես՝ փորձելով մոռանալ: Եթե ինչ-որ լավ բան է պատահում, խմում ես տոնելու համար: Եթե ոչինչ չի պատահում, խմում ես, որ ինչ-որ բան պատահի»։
Ասում են, որ ռուս ընթերցողը Բուկովսկուն սիրահարվել է հենց նրա առաջին հրապարակումներից։ Նրա մեջ ռուսական ինչ-որ բան կար։ Ոչ միայն սեր Դոստոևսկու և Տոլստոյի հանդեպ, այլ անհաշտ ու հակասական կերպար։ Նաև վերաբերմունքը ալկոհոլի նկատմամբ:
«Շատ քիչ գեղեցիկ կանայք են ձգտում հանրության առաջ ցույց տալ, որ իրենք ինչ-որ մեկին են պատկանում»:
Խիստ հակասական, բայց ոչ անիմաստ հայտարարություն: Մենք բոլորս իսկապես պատկանում ենք ինչ-որ մեկին կամ կախված ենք ինչ-որ բանից (ինչ-որ մեկից): Եթե մենք խոսում ենք լիակատար ազատության մասին, ապա այն գոյություն չունի։
Կարդացեք նաև՝ «Պարոն Բուկովսկի, ի՞նչ է սերը»․ Ամենատխուր պատասխանը, որ կարելի էր լսել
«Սովորաբար մարդիկ նամակներում շատ ավելի լավն են, քան իրականում»։
Բուկովսկին չի փորձել համացանցը և չի տեսել այն ամենը, ինչ այսօր տեղի է ունենում ցանցում։ Կարծում ենք, որ նույնիսկ նա շոկի կենթարկվեր տեսնելով այսօրվա կեղծիքը, ապատեղեկատվությունը, և ամենագլխավորը՝ անվերջ դատարկ խոսակցությունները ոչնչի մասին և ինքնազարգացման ու հարստություն «գրավելու» դասընթացները։ Համացանցը մարդկանց ազատություն է տվել շփվելու, բայց խլել է նրանց քննադատական միտքը:
«Հարաբերություններ սկսելը միշտ էլ ամենահեշտն է։ Դրանից հետո շղարշները սկսում են ընկնել, և այն երբեք չի ավարտվում:
Հարաբերությունների սկզբնական շրջանը (1-3 տարի) միշտ ամենահիշարժանն է, բայց բոլորից ամենակույրը։ Սիրահարները ոչ միայն չեն նկատում միմյանց բոլոր թերությունները, այլև պատրաստ են պաշտպանել դրանք։ Բայց վաղ թե ուշ շղարշը ընկնում է աչքերից, ամեն ինչ իր տեղն է ընկնում, և մարդիկ դառնում են այն, ինչ եղել են միշտ: Ոմանց համար զուգընկերոջ նման բացահայտումները շատ տհաճ են դառնում։
«Երբ կինը քո դեմ է գնում, մոռացիր նրա մասին։ Նրանք կարող են սիրել, բայց հետո նրանց ներսում ինչ-որ բան է շրջվում: Եվ նրանք կարող են հանգիստ կերպով հետևել, թե ինչպես ես մահանում առվում մեքենայի հարվածից, և նրանք թքած ունեն քեզ վրա»:
Գրանցվիր մեր 
