Դրան կա բացատրություն․․․

Եթե դուք լավ մարդ եք, ապա ամենայն հավանականությամբ ստիպված եք եղել շատ բաների միջով անցնել: Բայց ինչո՞ւ են լավ մարդիկ բոլորից շատ տառապում: Եվ չնայած ասում են, որ այս աշխարհը դաժան է, իսկ մարդը մարդու թշնամին է, հենց լավ մարդիկ են օգնում մեզ պահպանել հավատը մարդկության հանդեպ:

Ոսկե սիրտ ունեցող մարդիկ տառապում են լուռ: Բայց ինչո՞ւ:

1. Լավ մարդիկ չեն բողոքում

Լավ մարդիկ շատ են տառապում, բայց դուք դժվար թե երբևէ լսեք նրանց բողոքները: Նույնիսկ դժվար պահերին, նրանք չեն հոգնեցնի մտերիմներին, չցանկանալով տխրեցնել և անհարմարություն պատճառել նրանց:

2. Նրանք ժպտում են, երբ տառապում են

Լավ մարդիկ առատաձեռն են, ինքնազոհ իրենց բնույթով: Նրանք ոչ միայն օգնում են  մտերիմներին, այլ նաև երբեք չեն խոսում այդ մասին: Նրանց պետք չէ շնորհակալություն այն բանի համար, ինչ անում են: Իսկ նրանց ժպիտը՝ նրանց զրահն է:

3. Նրանք երբեք թույլ չեն տալիս ուրիշներին տառապել

Սա այն բաներից մեկն է, ինչը աշխարհին հավասարակշռություն է ավելացնում, որ կան լավ մարդիկ, որոնց բարի արարքները փոխհատուցում են այն ամբողջ վատը, ինչ անում են ուրիշները: Նրանց առատաձեռն բնույթը օգնում է նրանց, ովքեր չեն կարողանում օգնել իրենք իրենց:

4. Նրանք շատ զգայուն են

Լավ մարդկանց մեծագույն որակներից մեկը այն է, որ նրանք զգայուն են: Նրանք մտնում են այլ մարդկանց դրության մեջ և կարողանում են իրերին նայել նրանց տեսանկյունից: Նրանք շատ լավ են հասկանում, թե ինչ են զգում դժբախտության մեջ գտնվող մարդիկ և չեն անտեսում ուրիշների տանջանքները:

5. Նրանց նվիրվածությունը անշահախնդիր է

Լավ մարդիկ անշահախնդիր են, և նրանք ոչինչ չեն կարող դրա հետ անել: Այդ որակը նրանց բնույթի մի մասնիկն է: Նույնիսկ եթե նրանք ոչինչ չունեն, նրանք հնարավորություն են գտնում ուրիշներին օգնելու համար: Նրանք կգերադասեին սովի մատնվել, քան տեսնել թե ինչպես են սովի մատնված ուրիշները:

6. Նրանք չեն ցածրանում

Բանը նրանում է, որ լավ մարդիկ ունեն անձնական որակների որոշակի ստանդարտ, որից ցածր նրանք չեն ցածրանում: Եվ առավել ևս չեն ցածրանում մինչև նրանց մակարդակը, որոնք ուրիշներին ցավ են պատճառում: Նրանց ներքին բարոյական արժեքները թույլ չեն տալիս ցածրանալ:

7. Նրանք վրեժխնդիր չեն լինում

Բացի այս ամենից, նրանք այն մարդկանցից չեն, որոնք ցավ են պատճառում ուրիշներին, նույնիսկ եթե խոսքը գնում է իրենց վնաս հասցրած ինչ-որ մեկի մասին: Վրեժը՝ նրանց համար չէ: Նրանք ուղղակի առաջ են շարժվում, ներելով և մոռանալով նրանց, որոնք դավաճանել են և վնասել: