Երբ մոտենում ենք 50-ամյա նշագծին, մենք սկսում ենք հետ նայել այն տարիներին, որոնք թողել ենք հետևում: Եվ մենք հասկանում ենք, որ մեզ հաջողվեց շատ բան անել, բայց միևնույն ժամանակ չհասցրեցինք կյանքն ապրել այնպես, ինչպես ուզում էինք:

Քանի դեռ ողջ ենք և առողջ, կարևոր է հոգ տանել այն մասին որ մեր կյանքում հնարավորինս քիչ բաներ մնան, որոնց համար ստիպված կլինենք ափսոսալ մեր կյանքի վերջում: Ամենից հաճախ, մահից առաջ մարդիկ ափսոսում են, որ …

1. Չափից շատ են աշխատել

Մեզանից շատերը երազում են նվաճել կարիերայի ամենաբարձր գագաթները և … խրվում են այս մրցավազքում: Մենք հաճախ դա շատ ուշ ենք հասկանում: Ուստի փորձեք վայելել կյանքի յուրաքանչյուր պահը և մի մոռացեք ժամանակ հատկացնել ձեր մյուս երազանքներն իրականացնելու համար։ Եվ նույնիսկ ավելի հաճախ ժամանակ հատկացրեք սիրելիներին՝ նրանց ձեր ջերմությունն ու հոգատարությունը տալու համար:

2. Կորցրել են ընկերների հետ կապը

Հասուն տարիքում մենք ավելի ու ավելի ենք հիշում այն ​​մարդկանց, ովքեր մեզ ոգեշնչել են ծիծաղել և կենդանի զգալ մեզ: Մենք հույս ունեինք, որ նրանք միշտ մեր կողքին կլինեն, մտածում էինք, որ երբեք չենք իմանա, թե ինչ է մենակությունը։ Եվ չնայած ժամանակին խոստացել էինք հավերժ պահել այս բարեկամությունը, ժամանակի ընթացքում ավելի ու ավելի էինք մոռանում այդ մարդկանց մասին՝ գլխովի խրվելով առօրյայի մեջ: Մենք կենտրոնացել էինք մեր մասնագիտական ​​գործունեության և երեխաների դաստիարակության վրա: Եվ մենք շատ ժամանակ չունեինք նրանց հետ շփվելու համար։

Տես նաև՝ 8 բան, որոնց համար կզղջանք արդեն 10 տարուց

3. Չեն համարձակվել ապրել իրենց կյանքով

Շատ հաճախ մենք լսում ենք այլ մարդկանց կարծիքները և ստեղծում մեր կյանքը՝ հիմնվելով շրջապատի կողմից սահմանված չգրված կանոնների վրա: Ուրախություն պատճառելով այլ մարդկանց՝ մենք հաճախ հրաժարվում ենք այն ամենից, ինչ մեզ համար կարևոր է: Բայց կյանքի վերջում մենք սկսում ենք հասկանալ, որ մենք ապրել ենք ոչ թե մեզ համար, այլ ուրիշների: Մենք դավաճանեցինք ինքներս մեզ և դարձանք այն, ինչ երբեք չէինք ուզում լինել:

4. Բավականաչափ ժամանակ չեն անցկացրել ընտանիքի հետ

Մենք հակված ենք չափազանց զբաղված լինել մեր սիրելիների հետ բավարար կապ պահպանելու համար: Մենք հաճախ բաց ենք թողնում կիրակնօրյա ընթրիքներն ու ընտանեկան հավաքույթները: Այս ամենը մենք զոհաբերում ենք հանուն մեր աշխատանքի։ Եվ երբեմն մենք պարզապես ծուլանում էինք: Եվ այդ ընթացքում մենք կորցնում ենք մեզ սիրող ընտանիքի հետ ժամանակ անցկացնելու հնարավորությունը: Բայց ծերության ժամանակ մենք սկսում ենք շատ դառնորեն ափսոսալ դրա համար:

5. Թույլ են տվել, որպեսզի զայրույթը տիրի իրենց

Պատահում է, որ մենք չենք զսպում մեր էմոցիաները և հեշտությամբ կորցնում ենք ինքնատիրապետումը։ Արդյունքում մենք միայն բարդացնում ենք հարաբերությունները մեզ համար թանկ մարդկանց հետ։ Մենք նույնիսկ չենք մտածում, որ այդպես ընդմիշտ կորցնում ենք նրանցից ոմանց։ Մինչ մենք գիտակցում ենք մեր սխալը, արդեն ուշ է լինում այն ուղղելու համար։

6. Աշխատում էին մի վայրում, որը ատում էին

Մենք երազում էինք դառնալ նկարիչներ, օդաչուներ կամ սեփական բիզնես հիմնել, բայց միշտ վախենում էինք ռիսկի դիմել։ Մենք վախենում էինք անհաջողությունից և հավատում էինք, որ ոչ մի լավ բան չի ստացվի մեր ձեռնարկումից։ Հետևաբար, շարունակում էինք 8 ժամ նստել ատելի աշխատանքի վրա։ Ամեն օր ծանր սրտով վերադառնում էինք տուն՝ ո՛չ երջանկություն զգալով, ո՛չ բավարարվածություն։