Ըստ բառարանային սահմանման. «Սերը դա այլ մարդու հանդեպ խորը կապվածության և համակրանքի զգացումն է»:
Հոգեբանները առանձնացնում են սիրո երեք կարևորագույն բաղադրիչ.
- Կիրք. դա սիրո ֆիզիկական կողմն է և իրենից ներկայացնում է սեքսուալ ցանկություն, տարվածություն և գրգռվածություն:
- Մտերմություն. սա սիրո էմոցիոնալ ասպեկտներից է և այն ներառում է կապվածություն, միասնություն և ընկերական զգացմունք:
- Պարտավորություններ. սա ընտրություն է, այսինքն որոշում՝ մնալ տվյալ զուգընկերոջ հետ, իրար հետ հետագա կյանքի միասնական նախագծում:
Այս երեք բաղադրիչների տարբեր համադրություններ բերում են տարբեր տեսակի սիրո առաջացման.
- Ռոմանտիկ սեր (մտերմություն և կիրք)
- Ընկերական սեր (մտերմություն և պարտավորություններ)
- Կատարյալ սեր (կիրք, մտերմություն և պարտավորություններ) նաև համարվում է ամենաուժեղն ու ամենաերկարատևը:
Հին հույները սերը սահմանում էին մի քանի կատեգորիաներով.
Ագապե – անվերապահ սեր, որի օրինակ կարող է հանդիսանալ Աստծո սերը մարդու հանդեպ:
Ֆիլիա – անկիրք, առաքինի սեր, պայմանավորված է մեր համակրանքով և մեր ցանկություններով:
Ստորգե – ընտանեկան, բարեկամական սեր, կապվածության ֆիզիկական ցուցադրում:
Էրոս – ոգևորված սեր, սիրո առարկայի պաշտանմունք:
Լյուդոս – սերը ինչպես խաղ, ֆլիրտ:
Մանիա – մոլեգին սեր:
Պարգմա – ռեալիստական և պրակտիկ սեր:
Գոյություն ունեն սիրո նաև այլ սահմանումներ, սակայն, հնարավոր է, որ և ոչ մի տեսություն չկարողանա բացատրել ինչ բան է սերը այն մարդուն, որը երբեք սեր չի ապրել ու զգացել: Սակայն ամեն մեկիս մոտ ձևավորվում է մեր, հաճախ նաև սխալ, պատկերացում սիրո մասին:
Հ.Գ. Սիրե՛ք մարդիկ, սիրե՛ք ու սիրվե՛ք: Սիրո համար կարելի է հավերժ ապրել:
Գրանցվիր մեր 
