Սեր: Այդքան գովաբանված, այդքան երգված մի զգացմունք: Որքա՜ն որքա՜ն տողեր են նվիրվել այս զգացմունքին, որքա՜ն երգեր են հյուսվել…
Բայց այս գեղեցիկ, Աստվածային կոչված զգացմունքն ունի երկու երես: Շատ քիչ է խոսվում անփոխադարձ սիրո մասին, ըստ երևույթին այն պատճառով, որ նա չափիչ շատ ցավալի ու դաժան է:
Անփոխադարձ սեր՝ սիրո դաժան դեմքը: Այս զգացմունքը քայքայում ու ավերում է մարդու ներքնաշխարհը ինչպես խնձորի միջի որդն է խժռում ներսից խնձորը:
Ուզում եմ մի քանի հիմնական բացսական երևույթներ նշել, թե ինչ է կատարվում մարդու հետ անփոխադարձ սիրո պարագայում: Այսպես ուրեմն.
- Մարդը կորցնում է ինքնասիրությունը
- Կտրուկ իջնում է ինքնագնահատականը
- Հետզհետե կորցնում է ինքնատիրապետումը
- Մարդու աշխատունակությունը սկսում է նվազել
- Սկսում է կորցնել իր ստեղծագործելու ձիրքը
- Նյարդերը ծայրահեղ լարվում են
- Սկսում է կորցնել քունը
- Այլևս ոչնչից չի կարողանում ուրախանալ
- մտքերը անընդհատ սավառնում են և անհնար է կենտրոնանալ
- ….. և այլն
Կարելի է հանգիստ ավելացնել ևս մի քանի տասնյակ երևույթներ: Ու երբ այս ամենը իմի ես բերում, սկսում ես հասկանալ, որ երբեմն սեր ասվածը այդքան էլ Աստվածային զգացմունք չէ: Այն կարող է ինչպես թևեր պարգևել մարդուն, այնպես էլ այդ թևերը խլել ու հենց ամենաբարձր թռիչքի պահին: Իսկ վայրէջքը մեղմ ասած ամենափափուկներից չի լինում:
Անձամբ ես այժմ ունեմ մի նոր երազանք: Այլևս չեմ ուզում սիրել: Սերը ինձ միայն և միայն տանջանք է տալիս:
Գրանցվիր մեր 
