Եվ ևս մեկ, այս անգամ երևի թե վերջինը, ասմունք-հոլովակ, որտեղ իմ իսկ ընթերցանությամբ հնչում է վերջերս գրված «Սուր փշի նման խրվել է սրտումս մի շատ թանկ անուն» բանաստեղծությունս:

Կխնդրեի շատ խիստ չդատել, որովհետև ես բանաստեղծ չեմ այլ ընդամենը փորձում եմ թղթին փոխանցել այն ինչ զգում եմ և նաև արհեստավարժ ասմունքող, վիդեո մոնտաժող, ձայնային ռեժիսոր չեմ: Այդ իսկ պատճառով հոլովակը չի կարող պրոֆեսիոնալ լինել ու այն լի է թերություններով:

Այնուամենայնիվ շատ կուզենաի Ձեր կարծիքները կարդալ մեկնաբանություններում: