Ավստրիացի գիտնականները կարծում են, որ սև հումորի հանդեպ սերը կարող է լինել բարձր ինտելեկտի նշան:
Վիեննայի բժշկական համալսարանում Ույրիկե Ուիլինգերի ղեկավարած մասնագետների ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս կապը սև հումորի և ինտելեկտի ու ագրեսիայի մակարդակների միջև: Արդյունքները հրապարակվել են Cognitive Processing ամսագրում:
Ուսումնասիրության հեղինակները սև հումորը բնութագրում են որպես «հումորի մի տեսակ, որը կենտրոնանում է այնպիսի թեմաների վրա, ինչպիսիք են մահը, հիվանդությունը, ֆիզիկական արատները, թերությունները և պատերազմը, և դաժանորեն ծաղրում է այդ ողբերգական, անհանգստացնող կամ ցավոտ թեմաները հումորային արտահայտություններով»:
Հետազոտության մասնակիցները 156 չափահաս տղամարդիկ և կանայք էին: Նրանց միջին տարիքը 33 տարեկան էր, և նրանք բոլորը կրթության տարբեր մակարդակ ունեին:
Մասնակիցների խնդիրն էր գնահատել գերմանացի ծաղրանկարիչ Ուլի Շտեյնի 12 մռայլ կոմիքսները՝ նվիրված մահվանը, հիվանդություններին, վնասվածքներին և բժշկությանը:
Նրանք պետք է պատմեին, թե արդյո՞ք նրանց համար դժվար է կատակն ընկալելը, գռեհի՞կ էր այն, արդյո՞ք դրա մեջ իմաստ կար, և արդյո՞ք նրանք համարում էին կատակների թեման հետաքրքիր:
Օրինակ, ուրվագծերից մեկում բժիշկը հղի կնոջը բացատրում է հետազոտության արդյունքները: «Սկսենք բարի լուրից», – ասում է նա: «Ձեր երեխան միշտ կգտնի կայանատեղի»:
Հետազոտողները հումորը բնութագրում են որպես «խնդիրների լուծման երկաստիճան գործընթաց» և պնդում են, որ կատակների ընկալումը կախված է ինտելեկտից:
Արդյունքները ցույց տվեցին, որ սև հումորի սիրահարները խելացի են, ոչ ագրեսիվ և էմոցիոնալ կայուն:
Եվ հակառակը՝ նրանք, ովքեր կոմիքսները ծիծաղելի չեն համարել, ցույց են տվել ավելի ցածր ինտելեկտ և ագրեսիայի ավելի բարձր մակարդակ:
Ընդհանուր առմամբ, հետազոտողները առանձնացրել են մասնակիցների երեք խումբ:
Առաջին խումբը չէր սիրում սև հումորը և այդքան էլ լավ չէր հասկանում կատակները: Նրանք ունեցել են միջին IQ և ագրեսիայի միջին մակարդակ: Երկրորդ խումբը հասկանում էր կատակները, բայց դրանք զվարճալի չէր համարում՝ նրանց ինտելեկտի մակարդակը նույնպես միջին էր, բայց միևնույն ժամանակ նրանք ամենաագրեսիվն էին:
Եվ վերջապես, երրորդ խումբը, որը սրտանց ծիծաղում էր մռայլ կատակների վրա և հասկանում դրանք, ուներ ինտելեկտի ամենաբարձր և ագրեսիայի ամենացածր մակարդակը:
Բացի այդ, երրորդ խմբում ընդգրկված էին առավել կրթված մասնակիցները: Կատակների ընկալումը կախված չէր սեռից:
Արդյունքները զարմացրել են հետազոտողներին. Նրանք նշում են, որ նախորդ փորձերը ցույց են տվել փոխկապակցվածություն սև հումորի հանդեպ սիրո և ագրեսիվության հակվածության միջև:
Հետազոտողները եզրակացրել են, որ սև հումորի ընկալումը «ըստ երևույթին ինֆորմացիայի մշակման բարդ գործընթաց է, որը կախված է ճանաչողական և հուզական ասպեկտներից»:
Ուստի մի ամաչեք, եթե սիրում եք մահվան մասին անեկդոտներ. դա պարզապես բարձր ինտելեկտի նշան է:
Գրանցվիր մեր Telegram ալիքին։ Ուղարկում ենք միայն թարմ հոդվածները և ամենաառաջինը հենց Ձեզ:
