Գնում էր սատանան խլելու ինչ-որ մեկի հոգին: Սովորաբար սատանաները խլում են հոգիները՝ մարդկանց գցելով հուսահատության մեջ: Այս անգամը նույնպես բացառություն չէր…
Տեսնում է սատանան մի աղջկա, ով կանգնած ժպտում էր: Սատանան մոտենում է աղջկան և հարցնում.
– Ինչո՞ւ ես դու ժպտում:
– Ես երջանիկ եմ իմ սիրելիի հետ, – պատասխանում է աղջիկը:
(Իսկ պետք է նշել, որ սատանաները, ինչպես հրեշտակները կարողանում են ղեկավարել իրադարձությունները): Սատանան ձեռքը թափահարում է և բաժանում է աղջկան իր սիրելիից: Աղջիկը ժպտում է: Սատանան զարմանում է.
– Ինչո՞ւ ես դու ժպտում, ես բաժանել եմ ձեզ:
– Դու բաժանեցիր մեզ, բայց չվերցրեցիր երջանիկ հիշողությունները, որոնց համար ես շնորհակալ եմ նրան:
(Իսկ պետք է ասել, որ սատանաները, ինչպես և հրեշտակները կարողանում են ոչ միայն ղեկավարել իրադարձությունները): Սատանան նորից թափահարում է ձեռքը, և խլում է աղջկանից հիշողությունը:
Աղջիկը ժպտում է:
Սատանան ապշում է.
– Ես խլեցի քեզնից հիշողությունը, դու չգիտես ով ես, չես հիշում սիրելի մարդկանց: Ինչո՞ւ է քո դեմքին ժպիտ:
Աղջիկը պատասխանում է.
– Ես չեմ հիշում ով եմ ես, չեմ հիշում իմ սիրելի մարդկանց: Բայց ես կարող եմ կրկին ձեռք բերել նրանց, կրկին սեր զգալ: Դա հրաշալի է ձեռք բերել նոր զգացմունքներ:
Սատանան բարկանում է:
– Ահա թե ի՜նչ. զգացմունքնե՜ր…
Եվ նա խլում է աղջկանից զգացմունքները, դարձնելով նրա սիրտը սառը և անտարբեր:
Նա կրկին ժպտում է:
– Իսկ հիմա ի՞նչ, – բղավեց սատանան:
– Ես ոչինչ չեմ զգում: Ես ժպտում եմ, որովհետև հիմա ոչ ոք չի կարող ինձ ցավեցնել, – պատասխանում է աղջիկը:
Սատանան նայում է աղջկան, կրկին թափահարում ձեռքով և հեռանում: Իսկ աղջկան մոտենում է իր սիրելին և գրկում նրան:
– Շնորհակալ եմ սիրելիս, թե չէ մի փոքր կարծես ցրտեց, – շշնջում է աղջիկը:
– Ինձ թվում է քո ժպիտը կարող է հալեցնել յուրաքանչյուր սառույց, – պատասխանում է տղան:
Աղջիկը ժպտում է, տղան համբուրում նրան և ձեռք-ձեռքի բռնած նրանք հեռանում են ծառուղով: Նրանց ետևից նայում էր սատանան:
«Պա՜հ լավատեսուհի: Ոչինչ, իմ դարում բավական շատ հուսալքվածներ կան», – մռթմրթում է սատանան և գնում գտնելու հերթական զոհին:
Գրանցվիր մեր 
